หน้าส่วนตัว
ยิ่งอยู่สูงยิ่งหนาวเหน็บในดวงจิต
โอ้ชีวิต........เราลิขิต......ผิดไปหนา
ทนถากถางทางชีวิตสร้างมรรคา
จนกลายมาเป็นเทวดาเดินบนดิน
อยู่โดดเดี่ยวเดียวดายไร้เงาเพื่อน
ถึงมีเรือนแทบไม่เคยได้คืนถิ่น
ทุกวารวันได้แต่วุ่นเรื่องทำกิน
แม้แต่ลิ้น!...ไม่เคยลิ้มรสโอชา
ต้องเดินทางแสนไกลเหนื่อยกายนัก
ต้องปักหลัก..คอยจัดการ.....คอยสรรหา
คอยเร่งรัด.....คอยสั่งการ...คอยบัญชา
เพื่อได้มาของกิจการ..............มั่นคงทน
ถ้าย้อนได้..อยากขอย้อน..เวลากลับ
ขอระงับ.....วัฎจักร์ที่สับสน
ไม่ขอริ.......ไม่ขอเริ่มความอลวล
ปล่อยให้วนตามครรลองแห่งบุญกรรม
doctorchira 1 ก.พ. 2547 01:14 น. - ID 45843 
1694
4
0
1 กุมภาพันธ์ 2547 01:43 น. - comment id 210336
ลุงของมอบให้เป็นกำลังใจกับหลานตั๊ก
การเป็นคนเก่งบ้างครั้งก็ต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยน จงภูมิใจในการเป็นตัวของตัวและทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ทุกอาชีพก้าวถึงจุดสุดยอดได้เท่าเทียมกัน
มีปัญหาอะไรปรึกษา พวกพี่ ผู้หญิงไร้เงา เจ้าหญิงกาลเวลา อัลมินตรา ราชิกา ทิกิ ดอกแก้ว ซอมพลอ และ บางท่านที่พี่อาจลืมบ้างเพราะไม่ได้เข้ามานาน จะดีกว่าลุง
1 กุมภาพันธ์ 2547 01:58 น. - comment id 210369
นาน ๆ มาทีก็ดีใจ เหตุไฉนไปไม่บอกกล่าว หายไปตั้งนานเลยนะแต่ฝีไม้ลายมือยังเหมือนเดิม จำได้ไหมใครเอ่ย อิอิ ยินดีที่ได้กลับมาอีกนะ
1 กุมภาพันธ์ 2547 02:06 น. - comment id 210383
เพราะคับ..
1 กุมภาพันธ์ 2547 02:28 น. - comment id 210404
ยิ่งสูงยิ่งหนาวเหน็บเหมือนเจ็บหนัก เพราะความรักไม่มาพักในจิต เพราะเพื่อนฝูงหายหมดไม่มาชิด เลยต้องอยู่แนบสนิทชิดตัวเอง *-*กลอนไพเราะมาก แถมความหมายดีมากเลยค่ะ แต่งเก่งจัง*-*
1 กุมภาพันธ์ 2547 14:58 น. - comment id 210555
สวัสดีค่ะ.. ...เหนื่อยนักก็พักบ้าง ปล่อย ละ วาง..มั่งได้ไหม ทุกอย่างอยู่ที่หัวใจ แล้วเมื่อไร....จะเพียงพอ ..~-~..
1 กุมภาพันธ์ 2547 15:06 น. - comment id 210559
สวัสดีค่ะ.. ...เหนื่อยนักก็พักบ้าง ปล่อย ละ วาง..มั่งได้ไหม ทุกอย่างอยู่ที่หัวใจ แล้วเมื่อไร....จะเพียงพอ ..~-~..
1 กุมภาพันธ์ 2547 18:29 น. - comment id 210661
ชีวิตหนอชีวิต...........
เราลิขิตเรากำหนดมันขึ้นมา
หากได้ย้อนวันเวลา
คงไม่ได้เป็นเทวดาเดินดิน...............
ขอบคุณค่ะสำหรับคำปรึกษาที่มอบให้
ขอบคุณสำหรับความห่วงใยที่เฝ้าหา
ขอบคุณค่ะสำหรับคำพูดจา
ขอบคุณสำหรับวันเวลาที่ทำให้ได้เจอลุงงงงงงง.......อิอิ........
1 กุมภาพันธ์ 2547 18:34 น. - comment id 210664
เมื่อยามเด็กเราฝันอยากเป็นผู้ใหญ่ พอวัยรุ่นเราก็ฝันอยากมีคนเข้าใจ เมื่อเป็นผู้ใหญ่มุ่งมั่นแต่งานเพื่อความมั่นคง สัก5-10ปีต่อไปเราก็อยากใช้ชีวิตเหมือนเด็ก เรามองย้อนกลับได้แต่เราใช้ชีวิตย้อนกลับไม่ได้เราคงต้องเดินต่อไปผ่านคลื่นลมเมฆฝน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
