สัญญา..

rain..

      หยิบผ้าฝ้ายทอมือ...มาหุ้มปก..
 วาดปีกนก บินหรา  คู่ฟ้าใส
   หยิบพู่กัน  วาดฝัน...ปั้นเมฆใหม่..
    เหินบินไกล .. ถลาร่า ..ฝ่า.. คลื่นลม..
        คือเหงา.. 
      เศร้า..อ้างว้าง...
 เลือนราง ไร้ร้าง   ทุกข์ตรม..
    ไม่มีใคร..ใส่ใจ ..มาชื่นชม..
ฝาก..สายลม ..หวั่นไหว .. ชิดใกล้คุณ..
     ท้องฟ้ากว้าง..เวิ้งว้าง..วันนี้...
  ทุกพื้นที่ จะฝ่าไป.. ให้อบอุ่น...
     แม้จะห่าง.. ต่างฝัน.. คนเคยคุ้น..
 กลิ่นละมุน.. เป็นแรงหนุน.. คุณให้   ใจแสนดี..
        แค่ขอ... หลบภัย.. 
      ต้นไม้ใหญ่..ของคุณ  ตรงนี้..
   ขอบคุณ .. มากมาย.. กับเวลา ..ที่มี..
 เคว้งคว้าง ทุกนาที .. ที่ไกลคุณ..
     ปีกนก..  ที่เรน..วาด...
   ยังขาดซึ่ง.. สีสัน .. 
      เฝ้า.. เรียนรู้..  ประสบการณ์ .. อ่อนไหว.. วันนั้น..
  คือเจ็บช้ำ  ความทรงจำ ..ที่รานร้าว..
         พายุ.. ที่ต้องฝ่า...
 คุณให้ท้า ..คลื่นลม..  เหน็บหนาว..
     ปลอบโยน ...ให้..  คลายเศร้า...
   กับเรื่องราว.. เจ็บร้าว..   คราวพ่อไกล..
       อยากมีคุณ..
    เคียงข้าง ให้..อบอุ่น.. 
    อยากได้คุณ..  มาอยู่ใกล้..
      วันนั้น...อยากจะได้ดอกไม้..  
    จากใคร.. คนนั้น..  ที่ฝัน.. เป็นนิรันดร์..  ของเรน..