พรางใจ

วรรณกาญจน์

ขอเพียงที่ให้ใจได้ผ่อนพัก
วางความรักไว้เป็นเช่นความหลัง 
แสนเหนื่อยอ่อนโรยราล้ากำลัง
โดยลำพังอาจแกร่งเรี่ยวแรงมี
สถานที่แห่งใดใครรู้บ้าง
ใช้เร้นร่างพรางจิตเมื่อคิดหนี
ยอมเหว่ว้าอ้างว้างในบางที
อาจจะดีกว่าร้อนรนทนรักเธอ
				
comments powered by Disqus
  • ละอองน้ำ

    28 มกราคม 2547 00:08 น. - comment id 208503

    เห็นดีเห็นงามตามกันค่ะป้าส้ม
  • 4501

    28 มกราคม 2547 02:26 น. - comment id 208546

    เหะๆ แวะมาทักทายยามดึกขอรับ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    28 มกราคม 2547 12:03 น. - comment id 208605

    ขอเพียงที่ให้ใจได้ผ่อนพัก
    และหยุดรักหยุดเศร้าเงาขื่นชม
    ทำจิตใจใฝ่คิดยึดติดชม
    กับความสุขสมและยินดี
    
    *-*กลอนไพเราะ ความหมายดีมากๆๆเลยค่ะ*-*
  • พุด

    28 มกราคม 2547 15:00 น. - comment id 208657

    กลับมานะคะ
    ที่นี่มีรักแท้รออยู่ค่ะ
    ด้วยจริงใจ
  • ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

    29 มกราคม 2547 15:31 น. - comment id 209138

    มีที่ว่างว้างเวิ้งเหมือนเพิงพัก
    อยากหนีรักมาที่นี้มีความหวัง
    ได้ความสุขส่งเสริมเพิ่มพลัง
    เข้ามานั้งในหัวใจเปิดให้เธอ...
    
    ระดับป้าส้มยังต้องหลีกเร้นกาย เรื่องราวคงใหญ่โตแน่ ๆ
  • ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

    29 มกราคม 2547 15:31 น. - comment id 209139

    มีที่ว่างว้างเวิ้งเหมือนเพิงพัก
    อยากหนีรักมาที่นี้มีความหวัง
    ได้ความสุขส่งเสริมเพิ่มพลัง
    เข้ามานั่งในหัวใจเปิดให้เธอ...
    
    ระดับป้าส้มยังต้องหลีกเร้นกาย เรื่องราวคงใหญ่โตแน่ ๆ
  • ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

    29 มกราคม 2547 15:31 น. - comment id 209140

    มีที่ว่างว้างเวิ้งเหมือนเพิงพัก
    อยากหนีรักมาที่นี้มีความหวัง
    ได้ความสุขส่งเสริมเพิ่มพลัง
    เข้ามานั่งในหัวใจเปิดให้เธอ...
    
    ระดับป้าส้มยังต้องหลีกเร้นกาย เรื่องราวคงใหญ่โตแน่ ๆ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน