กวีบทเก่า

มาใหม่

แต่ก่อนทุกครั้งทีไรได้อ่านได้เห็นในบทกวี
แต่อ่านแล้วทิ้งมันไปไม่เคยใยดีไม่ซึ้งชวนฝัน
 ใจความนั้นก็มีแต่เรื่องเก่า
คือความรักที่กลายเป็นเศร้า 
อ่านไปก็งั้นๆเรื่องราวที่ซ้ำๆ
อ่านไปยังช้ำซ้ำเติมเรื่องเก่า 
ต้องมีคนสมหวังต้องมีคนชอกช้ำ
ไม่จำไม่ซึ้งไม่เกี่ยวกับเรา
จนวันที่เขาลืมเราจู่จู่ความเหงาก็เกิดมี 
กลับเกิดลึกซึ้งในบทกวี 
ได้อ่านอีกทีน้ำตาจะไหล
อ่านไปอย่างช้าๆเรื่องราวคนช้ำๆ
แต่มันไม่ขำเพราะเป็นตัวเรา 
ไม่เคยจะนึกฝันจะเจอเองสักครั้ง
กับความผิดหวังต้องเจ็บต้องเหงา 
เก็บความหมายทุกตอนเก็บอักษรทุกตัว
อยู่ในหัวใจเราเข้าไปข้างใน
ให้มันช้ำไปอีกให้มันช้ำเข้าไป 
ให้มันสาแก่ใจให้ช้ำกว่านี้
อ่านไปอย่างช้าๆเรื่องราวคนช้ำๆ 
ให้มันตอกย้ำซ้ำเติมใจเรา
ไม่เคยจะนึกฝันจะเจอเองสักครั้ง 
กับความผิดหวัง...ต้องเจ็บต้องเหงา 
ต้องเจ็บต้องช้ำเป็นอย่างตัวเรา				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    27 มกราคม 2547 01:06 น. - comment id 208192

    เรื่องราวราวที่ผ่านเข้ามา
    ไม่เคยสนใจหนักหนารู้ไหม
    จนวันหนึ่งเรื่องเก่าที่ผ่านมาในใจ
    กับทำให้น้ำตาหลั่งไหลได้เหมือนกัน
    
    *-*แสดงว่าเป็นคนชอบฟังเพลงแนวแบบนี้แน่เลยค่ะ  แต่ขอบอก  คุณชอบเพลงที่ผู้หญิงไร้เงาชอบเกือบทุกเพลงเลยค่ะ ขอบอก อิอิ*-*

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน