ดึกนะ...ท่าพระจันทร์เงียบเหงา นึกถึงวันเก่าไกลแล้วใจหาย คลื่นแม่น้ำร่ำไรมิผ่อนคลาย กระจายครืนสะอื้นไห้หัวใจล้า หยุดหัวใจไว้ที่นี่นานนัก อยากพักให้สนิทเสน่หา ลมแม่น้ำฉ่ำเย็นเป็นบุญตา หอมกลิ่นราตรีหวนป่วนคำนึง ดึกคืนนี้ฟ้ามีดาวพราวมืดสวย วานลมช่วยห่วงตามความคิดถึง เจ้าพระยาท่าพระจันทร์ผูกพันซึ้ง ใจคนหนึ่งรึงรัดยังชัดเจน มองหมู่ดาวพราวลับไปกับฟ้า ผ่านเวลาน่าใจหายใช่เล่น คนเคยมีความหมายกลายหลบเร้น ท่าพระจันทร์วันที่เห็น....ยังเป็นจริง อาจหยุดพักหัวใจไหวอ่อนช้ำ ลมแม่น้ำอย่าซ้ำซัดพัดนิ่งนิ่ง ราตรีหายมิคลายหอมกล่อมพักพิง ลืมทุกสิ่งความเศร้ากับเจ้าพระยา วันใดเหนื่อยเมื่อยหนักขอพักก่อน หยุดเป็นเช่นนกจรร่อนเสน่หา ท่าพระจันทร์วันนี้มีเวลา คนเหว่ว้าน้ำตาคลอรอใครคืน... ๑๑๑๑๑
19 มกราคม 2547 13:25 น. - comment id 204850
:)
19 มกราคม 2547 15:35 น. - comment id 204905
...สวัสดีค่ะ..... ...เจ้าพระยาแสนไกล คิดถึงใครกันหนอ ไปหาสิ...เธอคงรอ.. อย่าได้พ้อ...ทรมาน ............................................. ...หวนคิดถึงวันเก่า ๆ.... เรื่องราวริมเจ้าพระยาหวาน คลื่นแม่น้ำย้ำทุกข์สุข...นาน ป่านนี้มีใครให้คำนึง ......................อิอิ .........^-*..........
19 มกราคม 2547 18:06 น. - comment id 204992
สวัสดีครับคุณ ทิกิ...คุณ (ปริศนา).. เพียงคิดถึงวันคืนเก่า ๆ มองคลื่นปะทะเรือแล่นฉิวมาประดุจบิน.....^_^.
20 มกราคม 2547 15:05 น. - comment id 205302
วันนี้เหนื่อยเมื่อยนักของพักผ่อน ขอหลับก่อนได้ไหมเล่าคุณเอย แล้ววันหน้าจะแวะไปเหมือนดั่งเคย กับทะเลที่คุ้นเคยฉันจะไป *-*กลอนคุณไพเราะมากเลยค่ะ แต่งานนี้ผู้หญิงไร้เงามามั่ว ๆ มึน ๆ อีกแล้วซิค่ะ อิอิ*-*
20 มกราคม 2547 16:31 น. - comment id 205336
สวัสดีครับคุณผู้หหญิงไร้เงา... ไม่มั่วหรอกครับ...คมคิด เช่นเคย ^_^