ฉันก็คงเหมือนกระดาษชิชชู่ในมือเธอ เมื่อในวันที่เธอในวันเหงา ฉันก็คอยปลอบและคอยบรรเทา และคอยเช็ดน้ำตาของเธอนั้นเรื่อยไป แต่เมื่อวันนี้เธอมีความสุขอยู่กับเขา เธอก็โยนกระดาษในมือนั้นทิ้งลงถัง เหมือนทำลายจิตใจด้ายสัมพัน ที่เคยมีให้กันในวันที่เธอปวดใจ ก็ฉันมันแค่คนที่ไร้ค่า ที่เธอคอยมองผ่านไม่เคยเห็น แต่จะเห็นค่าแค่ในวันที่จำเป็น ที่จะใช้ฉันเป็นเครื่องมือใช้เช็ดน้ำตาของเธอ กระดาษที่ไร้ค่าอย่างตัวฉัน ที่ถูกใช้ในวันที่เธอเหงา ใช้แล้วทิ้งและปล่อยเบา ให้ความเศร้าไปกับฉันหรอคนดี ก็ในเมื่อเธอเห็นฉันเป็นแค่ คนที่แสนดีในวันเหงา ที่คอยปลดปล่อยความทุกข์คอยบรรเทา แต่ฉันคนนี้กลับมีความทุกข์อยู่เต็มหัวใจ
18 มกราคม 2547 12:22 น. - comment id 204504
สงสารกระดาษทิชชู กลอนเศร้าครับเศร้า
18 มกราคม 2547 12:24 น. - comment id 204505
กลอนสุดเศร้าจริง ๆ ค่ะ 100 เหตุผลมาทักทายนะค่ะ *_______*
18 มกราคม 2547 15:28 น. - comment id 204614
เมื่อรุ้ว่าเขาเห็นเป็นเช่นทิชชู่ จงรอบรู้หากาวหนามาทาต่อ แปะผื่นแล้วผืนเล่าให้ละออ จะได้ก่อเป็นกระดาษประกาศธรรม
18 มกราคม 2547 15:41 น. - comment id 204624
เข้าใจเปรียบเทียบนะค่ะ เห็นภาพชัดเจนเลยล่ะค่ะ
19 มกราคม 2547 16:24 น. - comment id 204928
ฉันคงเป็นได้เพียงทิชชู ที่เธอไม่เคยรับรู้หรือเห็นค่า พอมีน้ำไหลในสายตา เธอก็ใช้ฉันเพียงว่าซับน้ำตาของเธอ แต่เมื่อใดน้ำตานั้นหายไป เธอก็ไม่มีเยื่อใยปล่อยให้ฉันหลงเก้อ ฉันจึงเป็นได้แค่ทิชชูสำหรับเธอ ที่มีค่าแค่เวลาเธอพบเจอกับน้ำตา *-*แต่งไปแต่งมาเริ่มมึน ๆ เหมือนกัน อาจจะมั่ว ๆ หน่อยนะค่ะ อิอิ*-*