...... แรกหนาว........ .......แรกหนาว..สาวเมิน..เดินหนี คนดีที่เห็น...เร้นหน้า หัวใจไร้กาลเวลา เหว่ว้า....ท้าทาย...........สายลม .................ง่ายนัก รักนี้ที่เห็น แค่เป็นคนอื่น....ขื่นขม ผ่านมา..ลา...ไหวใครตรม ประสมเพลงวอน....ก่อนไกล .........ทอดตาฟ้ามัวรัวอก ทางรก...อกพรั่นหวั่นไหว อ่อนแอ..แค่กลัวหัวใจ จมปลักรักใคร....ไม่จำ ........ดึกแล้วแก้วคงหลงหลับ พ่ายพับกับปลื้มดื่มด่ำ ราตรีคลี่..หวามน้ำคำ ฝากย้ำซ้ำใจใครร้าว.... ..............แก้วเอยเคยรื่นชื่นชิด สนิทนิทราคราหนาว ลมเอยเคยพัดปัดร้าว บอกสาวคราวนี้.....หนีใจ ........ระทดท้อทรมาน ขมหรือหวานสักปานไหน ตัวตนคนดีที่ใด ตอบไม่ได้....คนไกล...เกิน ....แรกหนาว สาวเมิน เดินห่าง วังเวง ..เคว้งคว้าง...ห่างเหิน เจ็บลม..ข่มหลับ.....ยับเยิน ร้ายหนาว.....ก้าวเดิน.....เมินร้าว. ..........ดวงใจใครเลือนเฉือนเชือด ลามเลือดเดือดไหลในผ่าว รักแก้วมณี...ที่ร้าว เจ็บคราวนี้ใจ....ใคร่รู้ ๑๑๑๑๑
14 มกราคม 2547 07:35 น. - comment id 202470
มาอ่านทุกคำทุกความค่ะ เข้าใจความรู้สึกมากๆค่ะ ขอให้ผ่านความทุกข์สมขมไหม้นคะ
14 มกราคม 2547 16:53 น. - comment id 202605
แรกหนาวสาวเมินเดินหนี ทำพี่ชอกช้ำดวงจิต แรกหนาวสาวไม่ใกล้ชิด อยู่ติดความช้ำระกำใจ *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ แต่งเก่งจัง ชื่นชมนะค่ะ*-*
15 มกราคม 2547 02:40 น. - comment id 202847
สวัสดีครับคุณทิกิ..คุณผู้หญิงไร้เงา ขอบคุณและยินดีที่แวะชม.ครับ..