....ปล่อยหัวใจลอยล่อง..สู่ห้องฝัน คิดถึงวันเก่าเก่าเหงานักหนา คุณเริ่มเลือน..เลือนลับ..กับเวลา อดีตตราจารึกผนึกใจ... เก็บหัวใจคืนมา...ก็ช้าแล้ว จึงเห็นแนว..กรีดยับ.รับปีใหม่ ทิ้งแต่รอยแผลทั่ว..ทั้งหัวใจ เป็นแผลใหญ่ยิ่งนัก..เกินจักทน คุณเหมือนพี่..เหมือนเพื่อนคอยเตือนอยู่ สอนเรารู้..ทุกอย่างให้.ไม่สับสน แล้วเริ่มเลือนหายไปในวังวน เราจะทนอยู่ได้อย่างไรกัน ....ต่อแต่นี้.... คงไม่มีคำมอบมาปลอบขวัญ คงไม่ได้มาพบสบตากัน ....แม้แค่ฝัน..ยังเลือน..เสมือนเงา... ........^-^.......
ซอมพลอ 7 ม.ค. 2547 16:47 น. - ID 44137 
847
6
0
7 มกราคม 2547 17:37 น. - comment id 199260
คุณเหมือนเพื่อนเหมือนพี่คอยชี้แนะ คอยแยกแยะผิดถูกคอยปลูกฝัง สิ่งดีดีบอกเล่าสู่กันฟัง คอยเตือนฉันเวลาพั้งผิดพลาดไป แต่วันนี้คุณไปไกลไม่มาชิด มาสนิทชิดใกล้กับใจฉัน คุณเปลี่ยนไปไม่พบเจอเหมือนทุกวัน ทืให้ฉันเศร้าใจนั้นจริงจริง *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งเก่งจัง ชื่นชมเสมอนะค่ะ*-*
7 มกราคม 2547 17:58 น. - comment id 199277
กลอนไพเราะมากๆครับอ่านแล้วซึ้ง
7 มกราคม 2547 18:52 น. - comment id 199310
อ่านกลอนบทนี้แล้วใจหายค่ะ ไม่อยากให้คนในบทกลอนมาจากไปเลยค่ะ เป็นเสมือนพี่ เสมือนเพื่อน ._. แวะมาทักทายด้วยหัวใจจ้าาาา
7 มกราคม 2547 22:16 น. - comment id 199352
อ่านแล้วซึ้งจังเลย อยากตอบแทนคนอยู่ไกล ว่า ...ถึงอยู่ไกล..ใจยังหวง..ห่วง..
7 มกราคม 2547 23:13 น. - comment id 199376
ลืมเสียเถิดความหลังครั้งเยาว์วัย เมื่อเติบใหญ่เหตุการณ์ก็แปรผัน ไม่มีสิ่งจีรังนิรันดร์กาล เรื่องวันวานเป็นอดีตอย่าติดตรึง ทุ่มหัวใจมุ่งไปวันข้างหน้า อย่าอ่อนล้าพลาดผิดไม่คิดถึง มีมานะอุปสรรคมิพรั่นพรึง ควรคำนึงทางสว่างเพื่อสร้างตัว........ อิอิ ถ้าอ้างว้าง ก็มาจับมือกันเดินไป อิอิ
8 มกราคม 2547 00:34 น. - comment id 199397
หน้าส่วนตัว
หัวใจน้อยลอยละล่องสู่ท้องฟ้า
มวลดาราเป็นเพื่อนเตือนใจเจ้า
วันเวลาเปลี่ยนใจเพราะตัวเรา
อย่ามาเศร้าเจ้ามีเพื่อนอยู่เคียงกาย
ใครเป็นเพื่อนเตือนนำฝังจำจิต
มองและคิดยังติดอยู่มิเหือดหาย
แนบสนิทติดตัวเจ้าข้างเคียงกาย
มิหนีหายแม้เจ้าตายเขายังตาม
ร่างเจ้านั้นมอดไหม้กลายเป็นผง
ล่วงหล่นลงพื้นพสุธาเขาจึงขาม
มิกล้าเข้ามาใกล้ชิดและติดตาม
ไม่ต้องถามบอกให้เจ้าเขาคือเงา
เป็นเพื่อนแท้ไม่แงงอนห่อนดวงจิต
รักสนิทกว่าเพื่อนใดใครเหมือนเขา
เมื่อเจ้าสุขหรือทุกข์จิตเขามิบางเบา
เขารักเจ้าดีกว่าเพื่อนเตือนใจจำ.
แก้วประเสริฐ.
8 มกราคม 2547 01:31 น. - comment id 199435
อ่านแล้วเหงาจัง
8 มกราคม 2547 01:40 น. - comment id 199442
@จะขอหยุดความสัมพันธ์ไว้แค่เพื่อน ไม่ให้เลื่อนเคลื่อนฝังไปกลางใจพี่ ยิ่งพบกันบ่อยครั้งคลั่งฤดี ตัวของพี่ก็หลงเจ้าเข้าทุกที ขออภัยที่ต้องหลบไม่พบพักตร์ เพราะความรักเริ่มลุ่มลึกกับนวลศรี ขอลาก่อนใช่ลาลับยอดชีวี เพราะใจพี่ยังถวิลถึงตัวเธอ
9 มกราคม 2547 00:07 น. - comment id 199945
พี่คงเป็นได้แค่เพื่อนคอยเตือนจิต ให้มิ่งมิตรเดินถูกทางสว่างไสว หรือคอยปลอบคอยเตือนเป็นเพื่อนใจ ไม่เลือนหายไปจาก น้องตรองให้ดี
10 มกราคม 2547 12:15 น. - comment id 200543
...สวัสดีค่ะ ทุกๆ ท่าน ....ขอบคุณที่มาเยี่ยมเจ้าค่ะ .......^-^.......
16 มกราคม 2547 01:48 น. - comment id 203331
แฮ่ๆอาศัยกลอนดีมีอารมย์แจมนะครับ ริบริบ ไกลริบ เจ้าไปไกล สิเสียงใจ กระซิบ ไหวไหว ริ้วใจ เป็นเศษสิบ ช่วยหยิบ ริบไว้ เก็บไว้ที อิอิ..สนุกมากนิ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
