ฉันคือ..ดอกไม้...

บนดอยสูง.มุ่งไป..ภาพที่เห็น..
โดดเด่น กลางซอกหิน..ที่แข็งแกร่ง..
ในซอกหลืบ..ภูเขา...เจ้าแข็งแรง..
แค่เขตแบ่ง.ไม่แย้ง.. แห่งตัวตน..
บนดอยสูง... ลมหนาว.. และพายุ...
ร้อนระอุ.. แสงแดด และลมฝน
สองสิ่งต่าง ยืนหยัด.ท้าทายชน..
ไม่สับสน.. ให้ค้น. คนตัวเอง..
สองสิ่ง คือจริงต่าง ห่างสุดขั้ว
ไม่เคยกลัว..ตัวตน..ที่บรรเลง..
วาดฝัน.ที่อยากเล่น..เป็นบทเพลง..
ดอกไม้เด่น..กลางภูผา..น่าฉงน..
คือเรียนรู้..ปูทาง.. ในความต่าง..
คำถามสร้าง ...ทางใน ใจแห่งตน..
จินตนาการ.. กับงานสร้างสุขล้น..
บอกทุกคน.. นั้นเป็นฝัน.. ฉันคือ..เรน..

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

rain.. 6 ม.ค. 2547 06:11 น. - ID 44049

604

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/44049 ที่มา: เรนแต่ง ยังไม่ดีเลยคะ ..แบบอยากอวด..ภาพถ่ายนะคะ.. , rain..

comments powered by Disqus

ชัยชนะ

6 มกราคม 2547 06:37 น. - comment id 198545

ดอกไม้น้อยคอยเวลาเติบกล้าแกร่ง
จะสู้แสงสู้ฝนทนสู้หนาว
จะอ่อนหวานบานใจคนได้ยลเรา
กลางภูเขาดอยสูงจรุงใจ

rain..

6 มกราคม 2547 06:45 น. - comment id 198547

..ไพเราะมากเลยคะ..พี่ชัย...
   ..เรน..อรุณสวัสดิ์นะคะ...
      ..ขอบคุณ.. กับบทกวี... ที่ให้ความรู้สึกดีจัง..
   ..ขอบคุณ..นะคะ...

rain..

6 มกราคม 2547 06:47 น. - comment id 198548

เรน..โหลดภาพ..ภูเขาสวย...
         แป๊ปเดี๋ยว..  เรนจะเปลี่ยน...
   ..จะไม่ไปเรียน..จนกว่า..จะได้...
        ..เป็นภาพ..สวยงาม..จับใจ...
  ..เรนถ่ายไว้..  แต่ยังโหลด..ไม่ได้เอย..
            แว๊ปป..

พู่กันของหูกวาง

6 มกราคม 2547 08:15 น. - comment id 198557

ไม้ดอกน้อย...ค่อยเรียนรู้...สู่โลกกว้าง
สิ่งต่าง-ต่าง...ที่ถั่งโถม...โชลมฝัน
จงหยัดยืน...ก้านน้อย-น้อย...คอยรางวัล
สู่นิรันดร์...คือมีค่า...ดั่งนารี...(ที่น่ารัก พูดน้อย อย่างคุณเรนนะครับ)

มาเยี่ยมก่อนไปโรงเรียนนะครับ (วันเกิดของคุณเรนข้างบนน่ะ พ.ศ. 2540 เลยรึครับ ตกใจนะเนี่ย...)

ใบบอนแก้ว

6 มกราคม 2547 08:29 น. - comment id 198563

...ดอกไม้น้อย-รอยยิ้มที่พริ้มเพรา
ยังเหมือนเก่าคงเดิมแต่เริ่มหวาน
ถึงอ่อนแอแค่หวั่นในวันวาน
แล้วไม่นานเข้มแข็งแกร่งกว่าเดิม...

......................สวัสดีครับ น้องเรน...........

วาพราว

6 มกราคม 2547 09:26 น. - comment id 198588

เรน...คือดอกไม้ดอกน้อย
ที่ผลิบาน  งดงามอยู่ภายในจิตใจของผู้หม่นเศร้าคนนี้...เสมอ

kanoongkaning

6 มกราคม 2547 09:36 น. - comment id 198589

แม้เป็นเพียงดอกไม้ที่ไร้ค่า
ในสายตาหลายคนก็ตามแต่
หากฉันเห็นความดีที่แน่วแน่
ที่เธอมีให้แก่เพื่อนทุกคน
       น่ารักจังนะคะเรน  มีกำลังใจมาฝากเช่นเคยค่ะ

น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม

6 มกราคม 2547 11:15 น. - comment id 198623

เข้าแข็งเข้าไว้นะคะ จะเป็นกำลังใจให้ค่ะเรน

พิกุลทอง

6 มกราคม 2547 11:20 น. - comment id 198627
```
งามครับงาม
```

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

6 มกราคม 2547 13:11 น. - comment id 198697

ดอกไม้โรยล่วงแรงลม   ลอยลงซบซม
ดินซึมซับน้ำกร่ำไอ
หมอกม่านครอบคลุมกลุ่มใบ   นิ่งหยุดกวัดไกว
เหมือนไม้ ใกล้ม้วยด้วยลม....

อิอิ อย่าเป็นดอกไม้เลย ไม่อยากให้โรยแห้งเฉา
ไหนจะถูกลมถูกแดด ใหนจะฝูงผึ้ง ดูดดม บางครั้งคนมือบอนเด็ดทิ้ง ๆ เสียดายง่ะ

ผู้หญิงไร้เงา

6 มกราคม 2547 16:01 น. - comment id 198746

เธอคือดอกไม้ในใจฉัน
เธอคือทุกสิ่งสรรอันสดใส
เธอคือแสงตะวันที่สวยงามวิไล
เธอคือความสดใสและสวยงาม

*-*น้องเรนเป็นแบบนี้หละในความรู้สึกของพี่เสมอมาและเสมอไปจ๊ะ  (กลอนน่ารักมากๆๆๆเลยจ๊ะ)*-*

เมจิคเชี่ยน

6 มกราคม 2547 20:00 น. - comment id 198827

อิอิ กลอนของน้องเรนคนสวยน่ารักมากจ๊ะ

ชะ...แว๊บบบ ^^

อาเฮีย

6 มกราคม 2547 23:13 น. - comment id 198928

........................................................
    สองสิ่ง คือจริงต่าง ห่างสุดขั้ว
ไม่เคยกลัว..ตัวตน..ที่บรรเลง..
วาดฝัน.ที่อยากเล่น..เป็นบทเพลง.. 
ดอกไม้เด่น..กลางภูผา..น่าฉงน.. 
    คือเรียนรู้..ปูทาง.. ในความต่าง..
คำถามสร้าง ...ทางใน.. ใจแห่งตน..
จินตนาการ.. กับงาน...สร้างสุขล้น..
บอกทุกคน.. นั้นเป็นฝัน.. ฉันคือ..เรน..
     ในความต่าง...เธอมี...สิ่งที่คล้าย
ทั้งความคิด...ความหมาย...ใช่พูดเล่น
หลากดอกไม้...กลางภูผา...ที่ว่าเห็น
เจ้าหญิงเรน...หลากเหลือ...เหนือกว่านั้น...

rain..

11 มกราคม 2547 10:43 น. - comment id 200963

โห้ยย... เรน..ขอโทษ.. ที่มาตอบช้า..นะคะ..
        ..แบบ..งัยร่า...
  ..มัวไปดูฟ้า..  กับเพื่อนๆ...
       ..กลับถึงบ้าน.. 
     ห่างไกล..  ไม่มีกริ้งเตือน..
  ก็เล้ยแชเชือน.. ลืมตอบพี่เพื่อน..ทุกทีเล้ยย..
       ..หลับลืมตื่น...
   ..เมื่อคืน.. เรนแย่ที่สุด...
       ..มัวเขียน..สมุดบันทึก...
   ..ไม่มีคนปลุก..  มาต่อกลอน..  อิอิอิ..

         ซาหรุปว่า..  เรนหลับลืมโลก..
              ....
        เรน..ขอบคุณ..  พี่ๆ..เพื่อน..นะคะ...

^สีไม้ระบายฝัน^

17 มกราคม 2547 18:55 น. - comment id 204192

..  ทีม นี่ แย่ จัง . . 
 . . มา ก้อ ช้า . .
 . . ไม่ ทัน พี่เรน แร้ว ว  . . 

 . .  ทีม มา เป็น ดอก ไม้ ด้วย คน จิคะ .. 
  .. .ิอิอิ..

rain..

21 มกราคม 2547 03:46 น. - comment id 205555

ทีมจ๋า..
             ..ดอกไม้...ที่น่ารัก..ของพี่เรน..
   ขอบคุณ..ทีมนะคะ..
       ..พี่เรน..ดีใจ..  ที่ทีม..ไม่ลืม..พี่เรน...
   ...อยากมีน้อง..  อยู่ไกล้...
         ..จะพาไป.. เที่ยว..ทะเล...
   ..จะวิ่งไล่.. แมลงปอ..แบบเท่ๆ...
        ..ชวนน้องเตร็ดเตร่.. เกเรียน..คงดี..น๊า..
    ..จะชวนน้อง..ดูพระจันทร์...
   เกี่ยวก้อยกัน..นั่งมอง..ท้องฟ้า...
       จะเห่จะกล่อม..ร้องเพลง..ให้ชื่นอุรา..
   มามะมา..เป็นน้องพี่เรน..ดีกว่า..เอย..  อิอิอิ..
         ...
                    ..พี่เรน..ขอบคุณ..ทีมนะคะ..

+ comment แสดงความคิดเห็น