Winter....ไม่ชอบเลย!

Rainsummer

ได้เวลาลมหนาวพัดมาอีกครา                  รู้ไหมว่าฉันนี้นั้นแทบสุดทน
แม้ว่าใครต่อใครเขาไม่บ่น                      แต่ฉันคนล่ะที่จะประท้วงเธอ
winterจ๊ะรู้บ้างไหมใครเขาหนาว               อยากบอกกล่าวอยากมีข้อเสนอ
ลืมหอบลมอากาศหนาวได้ไหมเออ            ตาพร่าเบลอเจอความเย็นจนปวดใจ
 
ปวดตรงไหล่ไล่มาถึงที่สมอง                      ฉันนั่งจ้องอ่านหนังสือแทบไม่ไหว
มาแล้วนะอาการเจ็บคอเริ่มไอ                  หนาวต่อไปฉันคงแย่แน่แล้วนา
อ่านหนังสือต่อไปคงมิได้                           ตาของฉันมันไม่ทำงานหนา
เบนสายตามองไปที่เตียงตรงหน้า             ได้เวลาพักผ่อนนอนแล้วเรา
 
นอนลงไปไม่อาจข่มตาหลับได้                     ภายในใจมันยังวุ่นวายแกมเหงา
หลับได้ไงภาพของใครยังเป็นเงา                 ยังมาเฝ้าหลอนใจในสายลม
ยามหน้าหนาวฉันเกลียดมันเข้าไส้               หนาวแค่กายไม่พอยังใจขม
ข่มตาไปนอนให้ได้เดี๋ยวเป็นลม                  ลุกขึ้นมาชงนม อุ่นกินเอย
 
ขนาดว่าหน้าร้อนยังห่มผ้า                             ยามหนาวมาอยากจะว่าอยู่ไม่เฉย
วิ่งทุกวันยังไม่อุ่นไม่ร้อนเลย                        โอ้ละเหวยเคยอาบไหมน้ำแข็งเย็น
ฉันเป็นคนไม่ค่อยทนอากาศหนาว                ชาวภูเขาเขาช่างทนฉันแสนเข็ญ
แม้เข้าใจแต่มันยังทำลำเค็ญ                         ก็ฉันเย็นนี่นาว่าได้ไง
 
แค่อยากบ่นเล่นไปตามประสา                      ลมหนาวพัดมาเมื่อไรทนไม่ไหว
มันหนาวเย็นเยือกจนถึงหัวใจ                       นึกถึงใครบางคนที่เคยมา
เธอมาแปลกกว่าใครยืนตรงหน้า                   เธอเข้ามาเจอกันในยามหนาว      
เข้ามาเติมแต่งแต้มหลากเรื่องราว               จนความเหงาจางหายกับสายลม