(1) มุมมอง... วันดีคืนดี... ปีกความความฝันที่ฉันมีอยากตีโบก อยากทะยานผ่านลูกไฟไปสุดโลก สุดแนวโตรกถนนฟ้าพระอาทิตย์ มันเบื่อแล้วโลกเก่าที่เศร้าสร้อย เหนื่อยต้องคอยสำออยและดัดจริต หน่ายต้องอยู่อย่างอ่อนไหวไร้หัวคิด ติดแต่ตรอกซอกอิฐที่ปิดตาย อยากออกจากกากกะลาดูฟ้าบ้าง อยากย่ำเท้าเข้าสู่ทางที่ห่างหาย ใช่แหละโลก มีเสี้ยวซีกอีกมากมาย รอมือตีนไปปีนป่ายตะกายพบ ใช่แหละโลกกะโหลกกะลา มันน่าเบื่อ ส่องแสงเพียงไฟมอดเชื้อจากหัวศพ และเยียบชืดอึดอัดอย่างบัดซบ รอเพียงการฝังกลบของเม็ดดิน แล้วดูสิ! โลกท้องฟ้าช่างน่ารัก มีเพื่อนใหม่ให้ทายทักไม่หมดสิ้น เมฆกลม-กลม ลมโชย-โชย นกโบยบิน ประสานเสียงให้ได้ยินอย่างสุขซึ้ง (2) ห้อง... ........... (3) เส้นรอบวง... โอ้พระเจ้า... ฉันยังมีความเหน็บหนาวจากก้นบึ้ง ฉันเกรงว่าโลกเบื้องหน้าที่ตราตรึง เป็นกะลาอีกใบหนึ่งเท่านั้นเอง (4) รอยต่อ... !?!?!
26 ธันวาคม 2546 15:11 น. - comment id 194695
แวะมาทักทายค่ะ
26 ธันวาคม 2546 17:35 น. - comment id 194753
บินไปไหนขอไปด้วย เผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง เช่นเป็นเพื่อนยามอ้างว้าง จะไม่ห่างหายไปจากกัน(เมื่ออยู่นอกโลก) ***กลอนน่ารักนะครับ เก่งจัง***
26 ธันวาคม 2546 17:41 น. - comment id 194755
อ่านะ บินๆไปเลย ดีดี ดูนกบินแล้วชอบละ
26 ธันวาคม 2546 21:25 น. - comment id 194858
..สื่อ..ความหมาย..ได้น่าทึ่ง...ที่สุดเลยคะ... ..เรน..ขออนุญาต..เก็บนะคะ.. ห้อง... กับ..เส้นรอบวง... ที่..น่าคิด... จินตนาการ... และความคิดสร้างสรรค์... ..แปลกใหม่... ..ในความคิด...ของเรน.... ...
28 ธันวาคม 2546 09:08 น. - comment id 195364
มาชื่นชมครับกะผม
13 พฤษภาคม 2547 18:51 น. - comment id 267154
นานแล้วนะที่ไม่ได้กลับมาดูตะวันบิน ...ถึงแม้จะนานแต่ก็ยังชื่นชอบทุกคราวที่เห็นตะวันกางปีกออกบินเสมอ ....คิดถึงบทกลอนของตะวันนะ