ทุกสิ่งเคลื่อนไหวและแปรเปลี่ยน เวลายังคงหมุนเวียนผ่านเราไปช้า ช้า นาทีนี้คือปัจจุบัน วินาทีข้างหน้าคืออนาคต ดวงอาทิตย์ยามเช้ายังคงให้ความอบอุ่นแก่ทุกสรรพสิ่ง ดอกไม้คงแย้มบานให้เห็นถึงความอ่อนหวาน ใบไม้ผลิใบโปรยปรายลงสู่พื้นดิน หนึ่งใบคว้างไปกับสายลม อีกหนึ่งเวียนวนอยู่กลางสายน้ำราวกับว่าเจ้าเป็นอิสระ และอีกหมื่นพัน แหลกสลายตามกาลที่ย่ำเดิน บนโลกที่คล้ายว่าจะเปล่าดาย ยังมีลมหายใจเข้า - ออกของหลากหลายชีวิต เสียงความวุ่นวายเซ็งแซ่ ยังกู่ร้องเรียกหาอยู่ทุกจังหวะ วิถีที่ต่างดำเนินบนเส้นทางคดเคี้ยว ไม่แปลกต่างกับการแขวนเกี่ยวอยู่บนเส้นดายที่เบาบาง ชีวิต เราต้องการสิ่งใด? ประตูความฝันคอยรอให้เราผลักเข้าไปสัมผัสถึงความหมาย ความหมายที่ใช้เวลาเพื่อการค้นหา ความหมายที่อาจจะต้องใช้เวลาทั้งหมดของชีวิต เพื่อการค้นหา ไม่เคยมีที่สิ้นสุด...
16 ธันวาคม 2546 10:04 น. - comment id 191671
ชีวิตหนึ่ง อาจจะต้องเดินผ่านประตูบานแล้วบานเล่า เพื่อหา...ที่ที่เหมาะสมกับตัวเอง ซึ่งก็สุดแล้วแต่โชค...และการรับรู้ เขียนดีจังค่ะ... อุตส่าห์เอางานมาแชร์ด้วย...(ที่ว่าเขียนไว้ในไดอารี่)
16 ธันวาคม 2546 15:30 น. - comment id 191750
ประตูบานเก่าปลวกมันแทะ ก็อยากแคะ ออกมาดู รูอยู่ไหน บ้าที่สุด ไม่หายาก แทะได้ไง ฉีดใส่ไป เชลล์ทอก ปลวกตรอมใจ.......
16 ธันวาคม 2546 20:05 น. - comment id 191819
ชีวิตนะชีวิต....อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆๆเลยล่ะค่ะ
16 ธันวาคม 2546 20:10 น. - comment id 191821
..เพื่อ..การค้นหา... ไม่เคยมี..ที่...สิ้นสุด.. วาพราว..เขียน... ..เรนชอบ..นะคะ.. ค้น..หา... สิ่งค้างคา... ในใจ.. ความหมาย..คือ..มิตรภาพ.ยิ่งใหญ่... อยู่ที่ไหน.. ใกล้หรือไกล.... ยากเย็น.. มากมั้ย..ถ้าต่าง ..ให้.. ใจดีๆ... ..เรน..ขอวา..แจมนะ.. คิดถึง..นะคะ..
17 ธันวาคม 2546 07:49 น. - comment id 191987
วาคะ.. เรน..มาอรุณสวัสดิ์นะคะ... ตอนนี้ ..อากาศ..หนาวแล้วคะ..(บ้านเรน..).. ..เรน..อยากอวด..เสื้อกันหนาว...ที่พ่อให้.. ..สีชมพู ..สดใส .. ...ใครๆ.. ก็ อิจฉาเรน... ....พ่อบอก..ให้ใส่..ตอนอากาศเย็น... ..อย่ามัวเล่น.. ไม่ใส่เสื้อ... อิอิอิ ..แบบเรน.. หัดแต่งนะคะ.. ..แว๊ปป..
17 ธันวาคม 2546 18:36 น. - comment id 192177
+ คุณละอองน้ำ... ประตูบานแล้วบานเล่า...เมื่อบานหนึ่งปิด อีกบานก็จะเปิดไว้คอยรอให้ก้าวผ่านเข้าไป ค้นหาความหมาย ขอบคุณมากนะคะที่มาเยี่ยมเยียน + คุณสนิมรัก ขอบคุณค่ะที่มาทักทาย + น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม...น้องฟ่างคะ ขอบคุณมากเลยค่ะ ยิ้ม กว้าง กว้าง ให้นะคะ ...^__________^... + เรนคะ วาชอบในสิ่งที่เป็นเรน บันทึก บทกลอน ของเรน งดงาม และทำให้วามีรอยยิ้ม ยิ้มกว้าง กว้างเสมอ ค่ะ ขอบคุณที่มาหากันสองรอบ...ดีใจจัง ...อากาศเย็น เย็น ฉันเห็นใบไม้เต้นระบำ... เมื่อมอง...ก็อยากเกี่ยวก้อยชวนเธอ ...มาร้องรำ อยากจะทำ อะไรก็ได้ตามแต่ใจ ปล่อยให้โลกเป็นของเรา.... เติมแต่ง...ความหมองเศร้าให้สดใส ฉันจะวาดรูปของเธอ...กับเสื้อหนาวสีชมพูที่พ่อให้ ...ไว้เป็นของขวัญจากใจ... ในฤดูหนาว วาพราวให้เรนนะ
17 ธันวาคม 2546 18:57 น. - comment id 192187
แล้ว...วันหนึ่ง ฉันจะหยุดการค้นหา ปล่อยชีวิตให้ขับเคลื่อนไปอย่างรู้คุณค่า ซึมซับความหมายของเม็ดกาลเวลาที่ร่วงหล่น ทีละหยด ทีละหยาด บนปลายทางฝัน ที่สิ้นสุดลงพร้อม พร้อม กับคนหนึ่งคน... แล้วฉันจะปิดประตูบานนั้น -----------------------------------------
18 ธันวาคม 2546 19:32 น. - comment id 192462
..เรน..ขอบคุณ..วานะคะ...