กราดเกรี้ยวพิโรธนัก ลุประจักษประหัตหาร ยื้อแย่งติฅนพาล พละผลาญสิสิ้นแรง ด่าวดิ้นกระเสือกสน ทุรชนกระกวัดแกว่ง ยื้อยุดสว่างแจ้ง มนหยามกระสันใคร่ ฝูงสัตว์กระพือโหม จรโรมสถานไหน อาบอิ่มสราญใจ อุระใดจะอิ่มเอม คราแสงสงบนิ่ง ชนะยิ่งสิปรีดิ์เปรม เหนือสิ่งกษีเษมดิ์ พิศพรายสลัวงาม - -
9 ธันวาคม 2546 02:32 น. - comment id 188975
แต่งเก่งจัง.....
9 ธันวาคม 2546 08:37 น. - comment id 189006
รูปกายสิภาพลวง เมื่อลับล่วงจะเหลือใด เป็นเพียงเงาบังใบ ต่างอะไรเงาสลัว
9 ธันวาคม 2546 12:46 น. - comment id 189053
แสงไฟสลัวหม่น หัวใจคนก็มีดบอด ถาโถมประโลมกอด เสียงกดออดหมดชั่วโมง อิอิ ต้องต่อเวลาอีก 1 ชั่วโมง อิอิ
10 ธันวาคม 2546 16:11 น. - comment id 189385
กลอนไพเราะมากนะค่ะ ความหมายก็ดี แต่ลักษณะนี้พี่แต่งไม่เป็น แวะมาชื่นชมอย่างเดียวแล้วกันนะค่ะ