ถึงพรากจากนานไหนไม่กลับ เพียงขอหลักพักใจให้สักหน เพียงแต่ฉันขาดเธอไปสักคน ดั่งทุกข์ทนรนเจ็บเน็บซ้ำนาน ที่แล้วมาได้ไหมอภัยโกรธ ขอยกโทษแก่ฉันจะได้ไหม ความรักมีที่มันจางหายไป ไม่ทันไรกลับมาเพราะรักเธอ ที่ฉันจากเธอไปในคราก่อน มันปั่นทอนจิตใจใช่เพียงเพียงฉัน เธอก็รู้ถ้าไม่เข้าใจกัน อย่าหุนหันหนีหน้าไปไกลนาน เอาวันนี้เป็นเริ่มอีกครั้งหนา เถอะบอกลาความซ้ำไม่แสนหวาน ขอให้เธอมีรักเช่นวันวาน ให้ยืนนานอย่างนี้ตลอดไป เพรียกไพร
8 ธันวาคม 2546 16:54 น. - comment id 188855
:)
9 ธันวาคม 2546 01:27 น. - comment id 188970
-^^-
9 ธันวาคม 2546 21:28 น. - comment id 189218
อยากจะเป็นเช่นหลักให้พักใจ แต่ก็ไม่มีหทัยให้เธอนั้น จึงต้องบอกให้แน่ในสัมพันธ์ ให้ได้แค่คนรู้จักกันเท่านั้นเอง และต้องขอโทษอย่าโกรธฉัน ที่ทำให้เธอนั้นต้องคว้างเคว้ง เพราะจริงจริงในใจของฉันเอง ไม่เคยคิดจะข่มเหงและยังเกรงใจ แต่ก็ต้องบอกตรงตรงให้ตรงจิต ไม่อยากให้เธอคิดผิดมาชิดใกล้ เพราะวันหน้าหากฉันนั้นมีใคร เธออาจต้องเสียใจกว่าควรเป็น จึงยอมบอกวันนี้เสียดีกว่า ให้เธอร้าวในอุราอย่างเห็นเห็น แต่ไม่นานเธอคงไม่ช้ำระกำเป็น เธออาจพบและเห็นคนจริงใจ *-*ขอบคุณค่ะสำหรับการให้เกียรติต่อสานงานกลอนด้วยกัน ยินดีที่มีเพื่อนนักกลอนเช่นคุณนะค่ะ*-*