แต่งต่อไร้เงา

เพรียกไพร

ถึงพรากจากนานไหนไม่กลับ
เพียงขอหลักพักใจให้สักหน
เพียงแต่ฉันขาดเธอไปสักคน
ดั่งทุกข์ทนรนเจ็บเน็บซ้ำนาน
 ที่แล้วมาได้ไหมอภัยโกรธ
ขอยกโทษแก่ฉันจะได้ไหม
ความรักมีที่มันจางหายไป
ไม่ทันไรกลับมาเพราะรักเธอ
 ที่ฉันจากเธอไปในคราก่อน
มันปั่นทอนจิตใจใช่เพียงเพียงฉัน
เธอก็รู้ถ้าไม่เข้าใจกัน
อย่าหุนหันหนีหน้าไปไกลนาน
 เอาวันนี้เป็นเริ่มอีกครั้งหนา
เถอะบอกลาความซ้ำไม่แสนหวาน
ขอให้เธอมีรักเช่นวันวาน
ให้ยืนนานอย่างนี้ตลอดไป  
เพรียกไพร
				
comments powered by Disqus
  • 4264

    8 ธันวาคม 2546 16:54 น. - comment id 188855

    :)
  • 4501

    9 ธันวาคม 2546 01:27 น. - comment id 188970

    -^^-
  • ผู้หญิงไร้เงา

    9 ธันวาคม 2546 21:28 น. - comment id 189218

    อยากจะเป็นเช่นหลักให้พักใจ
    แต่ก็ไม่มีหทัยให้เธอนั้น
    จึงต้องบอกให้แน่ในสัมพันธ์
    ให้ได้แค่คนรู้จักกันเท่านั้นเอง
    
    และต้องขอโทษอย่าโกรธฉัน
    ที่ทำให้เธอนั้นต้องคว้างเคว้ง
    เพราะจริงจริงในใจของฉันเอง
    ไม่เคยคิดจะข่มเหงและยังเกรงใจ
    
    แต่ก็ต้องบอกตรงตรงให้ตรงจิต
    ไม่อยากให้เธอคิดผิดมาชิดใกล้
    เพราะวันหน้าหากฉันนั้นมีใคร
    เธออาจต้องเสียใจกว่าควรเป็น
    
    จึงยอมบอกวันนี้เสียดีกว่า
    ให้เธอร้าวในอุราอย่างเห็นเห็น 
    แต่ไม่นานเธอคงไม่ช้ำระกำเป็น
    เธออาจพบและเห็นคนจริงใจ
    
    *-*ขอบคุณค่ะสำหรับการให้เกียรติต่อสานงานกลอนด้วยกัน  ยินดีที่มีเพื่อนนักกลอนเช่นคุณนะค่ะ*-*

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน