ความเป็นเพื่อน... คงมีเกลื่อนตามท้องถนน แต่จะมีไหมใครสักคน คอยบอกว่าอดทนยามเจ็บปวดทั้งกายใจ... ความเป็นเพื่อนแท้... คงไม่ใช่แค่คุยเล่นกันอย่างสนุกสดใส แต่เพื่อนคือคนที่ทิ้งช่องว่างของความสัมพันธ์ให้ห่างไกล ในขณะเดียวกันก็ชิดใหล้ แต่พอดี...พอดี คงไม่ชิดใกล้จนน่ารำคาญ มีปัญหาช่วยต่อต้านไม่หลบหนี ไม่ห่างไกลจนโหยหาเพื่อนที่แสนดี... แต่ความเป็นเพื่อน...ที่เพื่อนมี...จะคงอยู่กับเราคนนี้...ตลอดกาล
1 ธันวาคม 2546 13:13 น. - comment id 186731
เพื่อนของฉันนั้นสนิทมีอยู่ห้า เคยเฮฮามาด้วยกันทุกแห่งหน อันได้แก่เพื่อนโอ๋ผู้แยบยล พาทุกคนพ้นผองภัยยามภัยมา ส่วนเพื่อนนกพกพานำพาจิต ชอบชวนคิดติดอ่านเป็นหนักหนา ผู้เป็นมิตรยามคิดจนปัญญา ชอบช่วยหาคำตอบยามอับจน หาใช่คนอื่นไม่คือเพื่อนแจ็ก ชอบการแลกปัญญาหาเหตุผล เพื่อนที่สี่มีนามปุ๊กหน้ามน เขาเป็นคนสนใจในการงาน คนท้านสุดสุดแสนมีนามว่า สุชันษาเพื่อนรักกันยาวนาน เล่นแต่เด็กเมื่อเป็นเล็กยังเด็กหนา เคยชวนพากันวิ่งเล่นเช่นตอนนั้น แกล้งกันไปแกล้งกันมาสารพัน ก็ตอนนั้นยังเด็กและเยาว์วัย ทะเลาะบ้างดีบ้างเพราะต่างกัน เพราะต่างฝันถึงสิ่งอันยิ่งใหญ่ หากต้องลองมองดูย้อนกลับไป ก็อยากให้กลับไปเช่นดั่งเดิม
1 ธันวาคม 2546 18:13 น. - comment id 186828
คำว่าเพื่อนใช่แค่คำพูด แต่ทุกอย่างต้องที่สุดความคงมั่น สิ่งดีดีที่เห็นเป็นสำคัญ ก็จะมอบให้ทุกวันในความสัมพันธ์ของเพื่อนเอย *-*กลอนไพเราะความหมายดีมากค่ะ*-*
2 ธันวาคม 2546 17:50 น. - comment id 187005
ขอบคุณทุกความอบอุ่นครับ
3 ธันวาคม 2546 17:52 น. - comment id 187294
....กลอนเพราะมากค่ะ....คิดถึงเพื่อนเก่าเลยค่ะ...