ระลึกถึงวันเก่า.. ในวันที่ความเหงาพัดบางจางอยู่ ในวันที่ความเศร้าบดบังการรับรู้ ในวันที่สิ่งซึ่งเคยมีอยู่ กลับไม่มี ร้องไห้.. มันจะมีความหมายใดในวันนี้ เมื่อในวันที่ยังทำได้ กลับไม่ทำมันให้ดี ในวันที่แสงเทียนริบหรี่ ยังไม่มืดดับลง สิ้นแสงไฟ.. ยามก้าวไปในโลกกว้างเกรงพลัดหลง ไร้มือที่คอยหนุนอยู่ห่างห่าง คอยบอกทางให้เดินตรง เมื่อวันนี้ตะวันดับริมฟ้าโค้ง น้ำตากี่หยดก็คง.. จะกล่าวได้ไม่เพียงพอ..
30 พฤศจิกายน 2546 14:46 น. - comment id 186369
ใช้น้ำตาล้างคราบใจในวันนี้ เจ็บที่มีคงเจือจางอย่างไม่ช้า เจ็บวันนี้เป็นบทเรียนที่มีค่า คราบน้ำตาเก็บไว้ให้ใจจำ
30 พฤศจิกายน 2546 15:13 น. - comment id 186379
สิ้นตะวันพลันหัวใจเจียนแตกดับ อยากลาลับชีวิตนี้ช่างไร้ค่า ไร้หัวใจ ไร้รู้สึก วันเวลา หยาดน้ำตานองโลกทุกวี่วัน INdependent
30 พฤศจิกายน 2546 16:09 น. - comment id 186428
....กลอนเพราะนะคะ แวะมาทักทายกันค่ะ....
30 พฤศจิกายน 2546 18:50 น. - comment id 186508
น้ำตาอาจรั้งวันเก่าไม่ได้ แต่น้ำตาก็สามารถบรรยายสิ่งร้ายร้ายในใจฉัน น้ำตาอาจไม่สามารถทำให้เธอกลับมาผูกพัน แต่น้ำตาก็ทำให้ฉันได้คลายความเจ็บนั้นลงไป *-*กลอนไพเราะความหมายดีค่ะ*-*
30 พฤศจิกายน 2546 21:17 น. - comment id 186581
กลอนเศร้าจังค่ะ
1 ธันวาคม 2546 16:25 น. - comment id 186800
หยาดน้ำตาหยดลงบนร่องแก้ม ถ้ายิ้มแย้มดวงตาก็พร่าไหว ยิ้มทั้งที่น้ำไหลผ่านเหมือนม่านไกว โลกสดใสอีกครั้งยิ้มทั้งน้ำตา....... อย่าไปเสียดายน้ำตา ร้องเข้าไปเถิดเดี๋ยวเขาก็ใจอ่อนเองแหละ อิอิ
3 ธันวาคม 2546 10:53 น. - comment id 187200
เสียใจด้วยนะ
5 มกราคม 2547 10:29 น. - comment id 198064
เ พ ร า ะ ค่ ะ . . . แ ต่ แ ฝ ง ค ว า ม รู้ สึ ก เ ศ ร้ า แ ล ะ เ ห ง า ไ ว้ ทุ ก บ ร ร ทั ด เ ล ย ข อ ใ ห้ เ ป็ น อ า ร ม ณ์ ก ล อ น น ะ ค่ ะ =^_________^=