กลับมาแล้วกลับมายืนตรงที่เก่า แหงนหน้าเศร้าเคล้ารอยหมองมองหน้าต่าง ยังเหลือกลิ่นของความสุขอยู่จางๆ ความอ้างว้างคลานเป็นเงาย่องเบามา น้ำตาไหลก็ให้ไหลปล่อยจนเปียก หัวใจเพรียกเรียกวันผ่านไห้หวนหา อุปาทานมองผ่านๆให้หลอกตา คล้ายกับว่าอดีตกาลย้อนให้มอง สะบัดหน้าไล่มายาที่ใจหลอก ดึงตัวออกจากจิตคิดนิมิตหมอง ไม่มีแล้วหมดไปแล้วที่เคยมอง จบครรลองอดีตสิ้นแทบสิ้นใจ จะไม่มีสรรพสำเนียงแห่งความสุข จะเหลือทุกข์ที่รุกใจให้หวั่นไหว จากวันนี้จะหมดสิ้นจบสิ้นไป รอยอาลัยจะเหลือไว้เพียงให้จำ
เสี้ยว 6 ต.ค. 2544 12:57 น. - ID 4173 
914
0
0
7 ตุลาคม 2544 03:50 น. - comment id 13914
ซึ้...........งจังครับ
7 ตุลาคม 2544 21:07 น. - comment id 13964
เศร้าและเหงาจัง
7 ตุลาคม 2544 21:12 น. - comment id 13967
อืม...กลอนเศร้าจังค่ะ...
8 ตุลาคม 2544 00:37 น. - comment id 13984
กลอนสื่อออกมาได้อารมณ์ดีมากครับ เศร้า
14 ตุลาคม 2544 21:15 น. - comment id 14843
อืมม ความรู้สึกแบบนี้เคยเจอเหมือนกัน แต่คงทำได้ดีที่สุดแค่เสียใจเท่านั้นเอง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
