เวลาเหงาระทมจิต ชีวิตมีแต่กลัดกลุ้ม ทุกข์โศกนานาเร้ารุม แผ่คลุมอาณาไพศาล เปล่าเปลี่ยวอยากปลีกวิเวก โหวกเหวกเสียงร้องขับขาน จากสุขสมเมื่อวันวาน ผันผ่านกาลกลืนฝืนทน ทำไมต้องมีวันพรุ่ง อรุณรุ่งยิ่งยากสับสน ในจิตตนเองวกวน ทุรชนเล่าเป็นอย่างไร หงอยหงอยรึบ้าไปแล้ว ดวงแก้วไปเที่ยวแห่งไหน ร้อนรุ่มกลุ้มในหทัย เพี้ยนใยเสเสร้งแกล้งทำ - -
|NdEpEndEnT 12 พ.ย. 2546 17:52 น. - ID 41351 
539
3
0
12 พฤศจิกายน 2546 18:08 น. - comment id 180860
โปรดอย่าเพี้ยนเกเรเฉไฉ เหตุไฉนใยร้อนรุ่มกระหน่ำ ต้องไปหาน้ำใบบัวบกเจ้าประจำ เย็นเขียวขำดับร้อนผ่อนคลายอุรา
13 พฤศจิกายน 2546 02:05 น. - comment id 181006
ไม่เพี้ยนหรอกกลอนนี้ มีความรู้สึกดีดีที่ได้อ่าน และรู้สึกชอบใจในผลงาน ที่น้องนั้นเขียนมานะคนดี ***กลอนบทนี้ไม่เพี้ยนหรอกค่ะ น่ารักดีนะค่ะ-***
13 พฤศจิกายน 2546 16:46 น. - comment id 181184
ขอบคุณนะคะพี่ทิก และพี่ตูน ที่เข้ามาโพสประจำเลยค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
