กลอนบทนี้ จึงขอทดแทนพระคุณชาติที่รักของข้าฯ จึงขอทดแทนพระคุณศาสนาซึ่งบ่มจิตใจมา จึงขอทดแทนพระคุณพระบรมราชวงศ์ซึ่งหล่อเลี้ยงตระกูลปู่ยาตายายข้าฯ จึงขอทดแทนพระคุณพ่อ พระคุณแม่ จึงขอทดแทนพระคุณครูทุกคน ทุกสถาบันที่เรียนมา บทนี้เริ่มแต่สตรีวรนาฏ...ที่เก่าที่เดิม..บนถนนที่มีรถรางวิ่งเดิมนั่นแหละค่ะ และที่จะเว้นขอบคุณมิได้เลย คือท่านเจ้าของเว็บทั้งหลายที่กรุณาให้คุณทิกิ tiki ไปเขียน เขียน เขียนไว้เปลืองหน้าเว็บเค้านั่นแหละ ค่ะ โดย ทิกิ( tiki) กวีคอนโด ชีวิตสอนชีวิต โดย ทิกิ( tiki) กวีคอนโด @ แม่ฝ่าคลื่น ลมชีวิต คิดหวนไห้ จะลำบาก ยากอย่างไร ตอนมีฉัน เมื่อคลอดแล้ว ต้องทุกข์ยาก ลำบากครัน มีลูกหญิง ต้องคุ้มกัน เกินพรรณนา.........( ๑๓) @ อีกตัวฉัน ครั้นเกิดมา ก็น่าเกลียด ตัวดำดำ แม่นึกเหยียด เมื่อเห็นหน้า ไม่เห็นสวย ไม่น่ารัก เหมือนปลาร้า แต่พ่อว่า ช่างเถอะน่า มันน่ารัก.........( ๑๔) ชีวิตสอนชีวิต ตอน สอง (๒) วัยทารก @ เวลานั้น แม่มีสวน อยู่ที่ตราด พ่อสร้างคอก ม้าฟืดฟาด ข้างที่พัก ฉันคงซน แม่คอยห้าม ตามว่าทัก เล่นไปหมด สนุกนัก สวนทุเรียน........( ๑๕) @ ส่วนบ้านเรา ที่ศรีย่าน ปู่ย่านั้น พาคุณอา สองสามคน มาอ่านเขียน คุณอาน้อย ทั้งสามนั้น ต่างพากเพียร ยังเล่าเรียน พักเฝ้า บ้านเรากัน.........( ๑๖) @ แม่เล่าว่า ในครานั้น เงินท่านหนา มีการค้า อยู่เมืองตราด พลอยฉายฉัน คราท่านเข้า เมืองกรุงเทพฯ พบเพื่อนพลัน แจกทั้งนั้น ของสวยงาม อร่ามตา.........( ๑๗) @ แต่ต่อมา คราวิโยค โศกสลด เงินต้องหมด อีกอัคคี ไหม้หมดป่า ลามต้องสวน ทุเรียนแม่ หมดพารา เจ็ดสิบไร่ ของแม่หนา หมดวอดวาย.........( ๑๘) @ แม่ลงทุน มากคุณค่า กว่าห้าปี กลายเป็นหนี้ แสนเศร้า หมดความหมาย ชวนคุณพ่อ กลับมาอยู่ คู่เคียงกาย ใจสลาย ทรัพย์วอดหมด อดหนทาง.........( ๑๙) @ พอเข้ามา อยู่ศรีย่าน บ้านซอยหนึ่ง ลูกเข้าเรียน โรงเรียนซึ่ง เก่งฝรั่ง พี่สองคน อยู่ยออัน - นาดาร์คดัง สตรีวรนาฏ ตัวฉันหวัง เข้าอนุบาล.........(๒ ๐) @ .น้องคนเล็ก ครานั้น ก็เกิดแล้ว แม่หมดแรง เสียงแผ่ว ไม่คิดอ่าน กลุ้มแสนกลุ้ม ลูกก็รุม แม่รำคาญ แต่แม่นั้น งามสคราญ เหมือนเทพธิดา........(๒ ๑)
12 พฤศจิกายน 2546 13:24 น. - comment id 180734
มิน่าล่ะ ถึงได้ใส่ ชื่อเป็นภาษาอังกฤษ ที่ไหนได้เรียนโรงเรียนเก่งฝรั่งตั้งแต่อนุบาล ที่บอกว่าแม่งามเหมือนเทพธิดา เขาว่าดูช้างให้ดูหาง ดูนางให้ดูแม่ ลูกไม้หล่นไกลต้นหรือเปล่าครับ
12 พฤศจิกายน 2546 13:57 น. - comment id 180743
มิน่าล่ะ ถึงได้ใส่ ชื่อเป็นภาษาอังกฤษ ที่ไหนได้เรียนโรงเรียนเก่งฝรั่งตั้งแต่อนุบาล ที่บอกว่าแม่งามเหมือนเทพธิดา เขาว่าดูช้างให้ดูหาง ดูนางให้ดูแม่ ลูกไม้หล่นไกลต้นหรือเปล่าครับ จาก : รหัสสมาชิก : 5053 - ชัยชนะ รหัส - วัน เวลา : 183896 - 12 พ.ย. 46 - 13:24 อ้าว อ่านดีดีนะคะ พี่ทั้งสองกะน้องค่ะ เก่งฝาหรั่ง อิฉันน่ะเริ่มแต่สตรีวรนาฏค่ะ แต่ก็สมาคมกะโรงเรียนพี่ๆเค้าตลอดอะคะ แบบว่าวิ่งเล่นในโบสท์โรงเรียนพี่เวลามีงานปาดินพระคริสต์น่ะค่ะ อ่านให้ดี ตีความใหม่นะคะ
12 พฤศจิกายน 2546 15:25 น. - comment id 180781
นึกแล้วว่าคลิกมาอ่านแล้วต้องคุ้ม!! ยาวเหยียด.....
12 พฤศจิกายน 2546 15:36 น. - comment id 180786
รออ่านของคุณเหมือนกันนะคะ รดา
12 พฤศจิกายน 2546 16:28 น. - comment id 180809
รอตอน 3 อยู่นะ ชักเข้าเค้า เข้มข้น ได้รสต้มยำ
12 พฤศจิกายน 2546 16:53 น. - comment id 180820
เดี่ยวค่ะ ต้องมีตอนสองต่อก่อนค่ะ อิอิ
12 พฤศจิกายน 2546 17:36 น. - comment id 180840
:)
12 พฤศจิกายน 2546 17:40 น. - comment id 180843
เป็นเด็กสตรีวรนาฏ เหรอครับ
12 พฤศจิกายน 2546 17:50 น. - comment id 180850
เป็นเด้กสตรีวรนาฏแค่สองเทอมค่ะ แล้วก็ต้องเข้า ละอออุทิศเพราะสอบเข้าได้ที่ดีๆแม่ให้เปลี่ยนโรงเรียนค่ะ ............ ขอบคุณน้อง อินดี้มากค่ะ
13 พฤศจิกายน 2546 01:38 น. - comment id 180992
ขอชมคารมณ์พี่ ว่าสามารถเขียนกลอนดีใช้ได้ เพราะสามารถเล่าเรื่องได้มากมาย จนฉันยอมรับนับถือให้แล้วจริงจริง ***แต่งเก่งจริง ๆ เลยค่ะ***
13 พฤศจิกายน 2546 02:41 น. - comment id 181023
ใครจะดีเท่าคุณน้อง ผู้หญิงไร้เงา...? ผู้คนเขากล่าวขานให้ลือลั่น ว่าจริงใจ ใจดีเป็นสำคัญ เขียนกลอนให้ทุกคน..ทุกวัน...ขอปรบมือ...
13 พฤศจิกายน 2546 05:32 น. - comment id 181037
อรุณสวัสดิ์...นะคะ.. ...เรน..แอบมานั่งฟัง..ตาแป๋ว.... ..อ่านไป..ยิ้มไป..สุขใจ..เหลือเกิน... ..แสนเพลิน..สดใสสสส... ..อิอิอิ... ..แว๊ปป... ..เรน.จะไปอ่าน..ตอนต่อ...นะคะ.. ..แบบ เรนชอบ...ที่จะฟัง..เรื่องเล่ามากๆ..เล้ยคะ...
14 พฤศจิกายน 2546 00:44 น. - comment id 181331
อรุณสวัสดิ์...นะคะ.. ...เรน..แอบมานั่งฟัง..ตาแป๋ว.... ..อ่านไป..ยิ้มไป..สุขใจ..เหลือเกิน... ..แสนเพลิน..สดใสสสส... ..อิอิอิ... ..แว๊ปป... ..เรน.จะไปอ่าน..ตอนต่อ...นะคะ.. ..แบบ เรนชอบ...ที่จะฟัง..เรื่องเล่ามากๆ..เล้ยคะ... จาก : เรนน้อย..ของพี่ดอกแก้ว... รหัส - วัน เวลา : 184204 - 13 พ.ย. 46 - 05:32 : : ความคิดเห็นของคุณ : : อ้าว พิทิกิไม่เห็นน้องเรนน้อยค่ะ เรามาเล่านิทานชีวิตจริงกันทุกวันนะคะ ระวังจะร้องไห้ขี้มูกโป่งน้า