...ท่ามกลางความเงียบงัน... มีผู้หญิงช่างฝันและอ่อนไหว อยู่ใต้เงาจันทร์ที่ไร้ซึ่งใครๆ มีเพียงเธอและหัวใจที่มั่นคง ฟ้าสวย...แต่เธอดูสวยกว่า ขนาดดาวบนฟ้ายังไหลหลง ราวกับเทวา ตั้งใจสร้างเธอมาอย่างบรรจง แสงจันทร์สาดลงดุจราวกับเทพนิยาย เธอดูเปี่ยมสุขยิ่งนัก ด้วยลำแสงแห่งรักโอบกอดเธอไว้ ดูช่างงดงาม ยิ่งกว่าอาภรณ์ใด หามีค่าไม่ แต่มีความหมายกว่าเงินตรา เสียงครวญเพลงเบาๆ ช่วยกล่อมเกลาความทุกข์ที่หนักหนา เธอท่ามกลางดวงจันทร์ดวงดารา รู้ไหมว่าฉันอิจฉาเธอเหลือเกิน
4 พฤศจิกายน 2546 22:56 น. - comment id 178673
..ชอบบทกลอนบทนี้จัง อบอุ่นคับ..^_^ แต่งดีมากเลย ขอเก็บนะคับ..
4 พฤศจิกายน 2546 23:03 น. - comment id 178678
เพราะมาก เป็นบทกลอนที่สวยมาก ๆ ค่ะ
5 พฤศจิกายน 2546 19:27 น. - comment id 178872
ท่ามกลางวันเงียบงัน มีพระจันทร์ดวงเดียวที่สดใส ส่องแสงเหมือนสว่างกลางแสงไฟ ทำให้ฉันสุขใจหาใดจะเปรียบปาน ***กลอนไพเราะมากเลยค่ะ***
6 พฤศจิกายน 2546 21:22 น. - comment id 179165
^J^ .................. * จะรอฟัง ด้วยตั้งใจ.... เธอคือใคร คนนั้นหนอ มวลหมู่ดาว ยังเคล้าคลอ เฝ้าพนอ ยิ่งสิ่งใด......?