เธอแรมร้างจรจากหัวใจฉัน เพราะคืนวันผันเปลี่ยนเวียนหมุนผ่าน เคยอาทรห่วงหาเมื่อวันวาน ช่างเนิ่นนานกาลเวลาทำร้ายใจ ครั้งเก่าก่อนมีเธอนั่งเคียงข้าง ไม่จืดจางสีสันสว่างใสว หากบัดนี้เธอทำร้ายกันทำไม ร้าวรวดใดไม่เท่าเธอขอลา ด้วยเหตุผลของเธอที่พร่ำบอก ฉันช้ำชอกหนาวเหน็บกายา เนื่องเพราะความห่างไกลสุดระอา เจ้าน้ำตารินไหลดั่งสายธาร