คนที่เธอไม่เคยเห็นคุณค่า คงไม่ต่างอะไรกับฟ้ากับผืนน้ำ ไม่ว่าเหมือนอยู่ใกล้เพียงก็ตาม ก็ไม่มีวันข้ามความห่างไกล ให้มาใกล้กัน เพราะเธอไม่เคยแม้แต่จะคิด เพียงสักก็คงไม่...ที่จะเข้าใจฉัน เหมือนท้องฟ้ากับสายธาร ที่ไม่มีวันบรรจบกัน เธอจึงมองผ่านฉันไป..อย่างไม่ใยดี ฟ้าอาจกว้างและไกลเกินไปละมั้ง จึงมองไม่เห็นคนอ่อนแอและสิ้นหวังคนนี้ เพราะไม่ว่าจะนานเท่าไร ใจที่เธอมี ก็ไม่มีที่ว่างของหัวใจไว้ให้ฉันเลย
4 พฤศจิกายน 2546 23:25 น. - comment id 178696
^*^ ^*^ ^*^....ใช้คําง่ายๆแต่กินใจจังเลย....^*^ ท้องฟ้ากับผืนนํ้าแลใกล้กันนิดเดียว แต่ในความเป็นจริง ไม่มีวันที่จะมาบรรจบพบกันได้เลย ^*^...................^____^...................^*^
5 พฤศจิกายน 2546 18:51 น. - comment id 178849
ถ้าเธอเปรียบเป็นเช่นท้องฟ้า ฉันนั้นหนาคงมีค่าแค่แม่น้ำ ที่ตรงข้ามกันแม้ฉันจะพยายาม ก็ไม่สามารถทำให้ท้องฟ้างามมาชิดใกล้แม่น้ำได้เลย ***กลอนไพเราะแถมความหมายยังกินใจดีจังเลยค่ะ***