...คืนแห่งจันทร์เพ็ญ...

ใบบอนแก้ว

๏ จันทร์เพ็ญเพ็ญผ่องแผ้ว      ผุดผาด
ผ่านพิศพิศพิลาศ                     แหล่งหล้า
หลังแสงแสงส่องสาด                 สรรค์สู่ โลกเอย
แสนสวยสวยแจ่มฟ้า                ฟ่องให้แลเห็น
เป็นคืนคืนพี่นี้                         นึกถึง
สู่ใจใจคำนึง                             หนึ่งน้อง
มองจันทร์จันทร์ส่อตรึง              ติดต่อ
ดุจนวลนวลแม่จ้อง                    จ่มแจ้งมาหา
พาหวนหวนสู่ย้อน                     ยอกจิต
สร่างโลกโลกมืดมิด                    หม่นเศร้า
เจอคนคนช่วยคิด                     เคียงคู่
ใจตรึงตรึงแค่เจ้า                      จึ่งฟ้าเคียงขวัญ
จันทร์งามงามทั่วหล้า                  โลมใจ
สู่เดือนเดือนสดใส                     สื่อสร้าง
เดือนเพ็ญเพ็ญเด่นใน              นำส่อง ทางเอย
เงาโศกโศกส่งอ้าง                      อ่อนให้ใจหาย
หมายมองมองใฝ่เจ้า                   จอมขวัญ
ต่างจำจำไกลกัน                         ก่อนใกล้
คือคืนคืนแห่งจันทร์                    จัดแจ่ม  แสงนวล
สองเราเราต่างใช้                        ช่วงนั้นแสนหวาน
กาลเวียนเวียนผ่านพ้น               เพียงเตือน
หนึ่งวันวันเป็นเดือน                   ดั่งฟ้า
คอยจันทร์จันทร์สู่เรือน               ราวก่อน เก่านา
กลัวใจใจเริ่มล้า                          ล่วงแล้วลืมเสีย ๚