เวิ้งฟ้ากว้างไกลเกินเอื้อม แลละเลื่อมแสงตะวันพลันหลบหาย น้ำมือมนุษย์ฉุดคร่าชีวาวาย สัตว์สังคมตายเกลื่อนเปื้อนแผ่นดิน นับวันโลกล้วนแก่งแย่ง ทุกแดนแห่งภพฆ่าทั่วถิ่น จากน้ำมือธรรมดาไม่จบสิ้น หมายกลืนกินสัจธรรมส่องนำทาง สลดหดหู่ธรรมชาติ หมายพิฆาตอาเขตกว้างขวาง ไร้ผู้ชี้นำเลือนลาง ใครเล่าจะสะสางโลกกลม - -
|NdEpEndEnT 30 ต.ค. 2546 21:08 น. - ID 40754 
581
3
0
30 ตุลาคม 2546 21:39 น. - comment id 177474
โลกจะเป็นเช่นไรใครกำหนด จะเรืองยสระยับหรือดับสูญ จะลับแสงแย่งยื้อหรืออาดูร ขึ้นอยู่กับจำรูญคุณนั่นเอง ว่าไหมครับ คุณ อิสระ
30 ตุลาคม 2546 21:48 น. - comment id 177476
ชะตากรรมนำพาให้มาพบ ได้ประสบโลกนี้มีวาสนา ถึงแม้ว่าเรื่องราวคราวผ่านมา ไม่มีค่าแก่เราก็เข้าใจ
31 ตุลาคม 2546 23:42 น. - comment id 177656
โลกมนุษย์ในวันนี้ที่ฉันเห็น มีแต่เด่นมีแต่ดังช่างร้ายเหลือ เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นเหลือเฟื่อ จนฉันเบื่อโลกมนุษย์ยุคนี้จัง ***แวะมาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ ขอโทษด้วยที่มาช้าในช่วงนี้ เนื่องจากพี่ไปงานแต่งงานมาค่ะ กลับมาก็ดึกแล้ว ขออภัย อ้อลืมบอกไปมีงานแต่งงาน 3 วันซ้อนเลย คงจะลงกลอนดึกทุกวัน แต่อาทิตย์หน้าจะเหมือนเดิมค่ะ***
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
