เริ่มเข้าบ่ายฝนตก เม็ดฝนปกคลุมยอดหญ้า เย็นย่ำอุ่นอุรา มองปลายนาพาใจลอย เหม่อเหม่อจิตวกวน เริ่มสับสนบอกสักหน่อย จุดหมายที่พร่ำร้อย บัดนี้หายไปไหนกัน ยิ่งโตเป็นผู้ใหญ่ เจริญวัยอยู่ทุกวัน หนทางต้องบากบั่น ฝ่าขวากหนามทางชีวิต
19 ตุลาคม 2546 22:43 น. - comment id 175113
ใจลอยปล่อยตามฝน ที่ร่วงหล่นจนลับหาย เหลือเพียงความวุ่นวาย หาจุดหมายในฝนพรำ ดูเหมือนไร้แก่นสาร ยิ่งเนิ่นนานยิ่งชอกช้ำ ไร้คนคอยแนะนำ ความมืดดำเริ่มคลุมทาง พักนะพักสักนิด แล้วค่อยคิดอย่าขืนขวาง ชีวิตไม่จืดจาง บนเส้นทางต้องฝ่าฟัน รสชาติจะหอมหวาน เมื่อพ้นผ่านแต่ละขั้น ช้าๆอย่างเร่งวัน ก้าวสู่ฝันอย่างมั่นคง มาเยี่ยมด้วยความคิดถึงค่ะน้องจ๋า