เราต่างก็แปลกเปลี่ยวเดียวดาย

vaproud

เราต่างแปลกเปลี่ยวเดียวดายบนโลกกว้าง
รอนแรมบนหนทางเพื่อฝันวันหมาย
ร้อยพันผันผ่านอาจ  รกร้าง  วุ่นวาย
เคว้งคว้าง  ว้าง  ว่าย  ในกระแสเวลา
เราต่างก้าวย่างตามจังหวะชีวิต
เธอ-ฉัน  ลิขิต  ด้วยใจอันใสกล้า
ปีกแห่งฝันโบกโบยสู่ท้องนภา
เพื่อเสาะหาดวงตะวันที่ส่องฉาย
แม้เราต่างแปลกเปลี่ยวเดียวดายต่อโลก
บทเพลงโศกคงคร่ำครวญมิรู้หาย
อาจเปล่าเปลี่ยวบนเส้นทางระหว่างกาย
ให้รู้สึกทุรนทุรายเหมือนกัน
เพียงศรัทธา  เพื่อรัก  ต่างที่รู้สึก
เพียงส่วนลึกเท่าปรารถนา  แห่งฝัน
เพียงก้าวผ่านโพ้นทะเลภูผาชัน
จะทะลายกำแพงกั้นระหว่างใจ				
comments powered by Disqus
  • tiki

    18 ตุลาคม 2546 20:03 น. - comment id 174888

    :)
  • ดิน

    19 ตุลาคม 2546 07:47 น. - comment id 174963

    @@ดุ่มเดินอย่างเดียวดายมิวายเศร้า
    
    แสนเปลี่ยวเปล่าใต้จันทร์อันทอฉาย
    
    พบผู้คนหลายหลากมีมากมาย
    
    ความเปล่าเปลี่ยวเดียวดายไม่คลายจาง
    
    @@เหงาเพราะคิดถึงเธอคอยเพ้อพก
    
    บทเพลงโศกบาดใจไม่เว้นว่าง
    
    คนดีของเธอนั้นคอยกั้นกลาง
    
    สุดอ้างว้างเกินฝ่าฟันดั้นกำแพง@@..??มาอ่านร้อยกรองเพราะๆ ของวาพราวแต่เช้า..ครับ
  • vaproud

    20 ตุลาคม 2546 14:15 น. - comment id 175178

    + พี่ทิกิมายิ้มให้  หายคิดถึงเลยค่ะ 
       ^___________^  ยิ้มกว้าง กว้างให้พี่ทิกิเช่นนะคะ  
    
    + บนเส้นทางอันแปลกเปลี่ยว
       ปลายฝันต่างคดเคี้ยวให้เสาะหา
       เลาะเลี้ยวบนเส้นทางแห่งกาลเวลา
       หวังเพื่อปรารถนาจะครอบครอง
       เพียงดวงใจอย่าได้ไหวหวั่น
       ก้าวผ่านกำแพงกั้นด้วยกันสอง
       แม้เพลงโศกบรรเลงร่ายน้ำตานอง
       ด้วยใจจะใฝ่ปองมิพรากจากไกล
    
       ขอบคุณพี่ตามากเลยนะคะ...ที่มาทักทายกัน
       แต่เช้า...ดีใจจัง
    
  • rain..

    21 ตุลาคม 2546 19:57 น. - comment id 175262

            ...วาพราวคะ...
         ..เป็นความรู้สึก..
           ..แปลก..เปลี่ยวเดียวดาย...จริงหรอคะ..
    
          ..วาพราว..ใช้คำ..ได้ไพเราะ..มากเลยคะ..
                ..เรน..แวะมา..ทักทาย..นะคะ..
  • รังไม้

    21 ตุลาคม 2546 22:44 น. - comment id 175283

    ล้วนการเคี่ยวกรำ-จังหวะ
    จะร่ำราวโลกจะช้ำระกำสมัย
    อาจเปลี่ยวเกี่ยวแปลกชำแรกเพียงใด
    แต่ว่าภายในไยเล่าเปล่าดาย...
    
  • vaproud

    22 ตุลาคม 2546 17:53 น. - comment id 175411

    นาวา...?? 
    
    รังไม้
    โลกยังเหน็บหนาวและคร่ำโศก 
    เสียงครวญเศร้าโบยโบก-กาลสมัย 
    อาจแปลกเปลี่ยวร้างลึกสักเพียงไร 
    ขอเพียงใจ อย่าสั่นไหว แม้ร้าวรอน 
    
    ขอบคุณค่ะ...แปลกใจ
  • ืnava (รังไม้)

    2 พฤศจิกายน 2546 23:15 น. - comment id 178212

    ล้วนเจ้าที่ปลอบโยนยามอ่อนล้า
    เป็นพลังเติมต่อคราท้อฝัน
    เป็นเรี่ยวแรงเจิดจ้ามาผลักดัน
    ให้หัวใจมิไหวหวั่นต่อวัน-คืน
    
    
    ขอบคุณเช่นกัน
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน