ในวันที่ดูวุ่นวาย ก็อาจผ่านมันไปง่ายง่าย...เหมือนไม่มีอะไรนักหนา อุปสรรค...เข้ามาเป็นเมฆหมอกบังตา ฉันมักจะมองขึ้นไปบนฟ้า...บอกคนข้างบนว่า... ...ไม่ยอมท้อแท้ใดใด... ปาฏิหารย์มักจะเกิด ในวันที่เรา...ไม่ปล่อยตัวเองจนเตลิดไปทางใหม่ ไม่ทิ้งฝัน...ไม่ทิ้งตัวเอง...แม้จะท้อแท้ใจ หลายครั้งที่ทุกคนบอกว่าไม่ใช่...ก็กลับทำให้ ...ใครต่อใคร...ยอมรับมัน... ขอเธออย่าเพิ่งท้อใจ มองย้อนกลับไป...เธออาจเคยผ่านอะไร..หนักหนากว่านั้น ถ้อยคำ...อาจไม่เต็มความรู้สึก...เท่าคนที่เธอคิดนึกและหวังผูกพัน แต่เป็นถ้อยคำจากคนอย่างฉัน...คนที่เห็นเธอแล้วเชื่อมั่น ...ว่าสักวัน...เธอจะผ่านมัน...ด้วยดี
10 ตุลาคม 2546 14:03 น. - comment id 173517
@@กาลเวลาผ่านไปไวหนักหนา สิ่งผ่านมาในชีวิตให้คิดฝัน เวลาบันทึกไว้ให้นิรันดร์ สิ่งที่ผันผ่านพ้นบนความจริง @@อย่าท้อแท้ใดใดให้หมองหม่น เมื่อทุกคนย่อมประสบพบทุกสิ่ง อุปสรรคนั้นหนอขออ้างอิง เราจงวิ่งเข้าแก้ไขใจมั่นคง@@..??
11 ตุลาคม 2546 01:02 น. - comment id 173634
...มาซิ..อุปสรรค ...มาประจักษ์ มาประจัน ...มาสิ จะฝ่าฟัน ...ให้เธอนั้น พลันหายไป บทกลอนความหมายดีจังครับ แวะมาให้กำลังใจครับ
11 ตุลาคม 2546 04:25 น. - comment id 173662
อุปสรรคนั้นหนาจะฟ่าฝัน ด้วยได้กำลังใจเป็นสำคัญไม่หวั่นท้อ อุปสรรคนั้นจะเฝ้ารอ และจะไม่ท้อจะฟ่าฝันไป **เป็นกลอนที่แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ***
11 ตุลาคม 2546 11:34 น. - comment id 173730
เติมเต็มกำลังใจ...และอิ่มเอิบ..ขอบคุณครับ
12 ตุลาคม 2546 01:17 น. - comment id 173845
บทรำพึงของท่านละอองน้ำ มลังมเลืองด้วยสีสันแลขอคิด รวมทั้งให้กำลังใจแก่ผู้คน ขอรับกำลังใจด้วยคนครับผม.
13 ตุลาคม 2546 08:30 น. - comment id 174067
อ่านแล้วอินเลย.. รู้สึกยังกับเขียนให้เราแน่ะ... ขอบคุณครับ... อุ๊บอิ๊บซะ... :)