วันนี้เดิน เพลินเที่ยว เลี้ยวซ้ายขวา เผลอสะดุด ลูกกะตา บางคนเข้า ใครกันนะ ยืนจ้อง มองที่เรา ผิดสังเกต ไม่เบา ไม่เข้าใจ กลัวจึงหลบ ขลาดพบเจอ เหวอนิดนิด เขาจะคิด ดีชั่ว น่ากลัวไหม ผ่านไปหลาย นาทีกว่า อ๊ะ ยังไง จ้องอยู่ได้ ให้ไหวหวั่น สั่นกายา รวบรวมใจ ไว้ไม่เบา เข้าไปถาม เขาตอบความ ทำเจ็บใจ ไม่ไว้หน้า คำเขาเหยียด หยาบกร้าว กล่าวออกมา แค่กำลัง มองหา ความน่ามอง.. แง้ๆๆๆ เจ็บใจๆๆ เจ็บใจที่สุดอ่า