บทกวีหลายบท...แสดงถึงความมีอารมณ์ขำขันเฮฮา...ไว้เพื่อยามเศร้าเหงาหงอย...จะได้อ่าน บทกวีหลายบท...เป็นแนววิชาการที่อิงความเป็นจริงที่สามารถอ้างอิงในการศึกษาหาความรู้ได้... บทกวีบางบท...เป็นแนวปรัชญาและตรรกวิทยา...อาจจะดูลึกลับซับซ้อนบ้าง...แต่ไว้อ่านเมื่อต้องการข้อมูลบางอย่าง... บทกวีบางบท...เป็นแนวการเมืองการสังคม...ที่เป็นปัจจุบัน...ไว้เพื่อทราบว่า...ในช่วงเวลานั้น ๆ...ที่บทกวีนี้ถูกเขียนขึ้น...มีเหตุการณ์ใดที่สำคัญเกิดขึ้นบ้าง... บทกวีบางบท...เป็นแนวนวนิยาย...อ่านเพลิดเพลิน...ได้ความบันเทิง... บทกวีบางบท...เป็นแนวประวัติศาสตร์พงศาวดาร...เพื่อให้เรารู้ที่มาที่ไปของเรา..และประเทศชาติเชื้อชาติเผ่าพันธุ์ไทย... บทกวีบางบท...สื่อความหมายซ่อนเร้น...เปรียบเทียบประชดประชัน...ได้ความเข้มข้นของชีวิต... บทกวีบางบท...เศร้าโศก...แทบจะร้องไห้เมื่อได้อ่าน...อย่างน้อยที่ทำให้ผู้อ่านรู้ว่าชีวิต...ไม่ได้มีแต่ความร่าเริงเสมอไป...สุขเศร้าเหงา...ย่อมคืบคลานมาได้...เท่ากันทุกคน... บทกวีบางบท...เป็นการชื่นชมธรรมชาติ...และสิ่งแวดล้อมรอบข้าง...ที่ได้ผ่านไปมาพบเห็น...บางสิ่งยากเกินกว่าจะไปมองเห็นของจริง...แต่บางสิ่งที่ง่ายที่จะพบเห็น...จนลืมไปว่าสิ่งเหล่านี้มีอยู่ข้างตัวเรา... บทกวีบางบท...กล่าวถึงบุคคลที่สำคัญและไม่สำคัญ...เพื่อให้เรารับรู้ถึงวิถีทางการดำเนินชีวิตของคนเหล่านั้น...ว่ามีชีวิตอย่างไร...แก่นแท้ของเขาอยู่ที่ไหน... บทกวีบางบท...เกินคำบรรยาย...ว่า...รู้สึกอย่างไรที่ได้เขียน... ... บทกวีมากมายได้จารจด หลั่งรินรดจากใจข้างในนี้ หลายสีสรรปั้นแต่งแสดงมี หลากสุนทรีย์คลุกคล้าเย้าหยอกกัน จากวันวานจวบวันนี้ผ่านปีแล้ว ทั้งเพื่อนแก้วพี่น้องปองสุขสันต์ ต่างหัวเราะเริงรื่นชมื่นพลัน สิ่งเหล่านั้นล้วนไมตรีปรี่จากใจ หากวันหนึ่งซึ่งอาจถึงวันนั้น ต้องจากกันหวั่นหวาดอาจใจหาย บทกวีบางบทอาจหมดลาย สูญเสื่อมคลายความขลังยากรั้งคืน หากต้องนับเวลาคราถอยหลัง น้ำตาหลั่งยั้งคิดดวงจิตฝืน สองแขนล้าสองขามิหยัดยืน คงล้มครืนเหมือนลับดับวิญญาณ์ คงฝากไว้เพียงอักษรหากย้อนอ่าน ความเคยหวานและสนุกสุขหรรษา ขอให้รับประทับไว้ในอุรา เผื่อวันหน้าจะมีเลือน...ว่าเพื่อนเคย ..
อัลมิตรา 1 ต.ค. 2546 22:24 น. - ID 39694 
879
15
0
1 ตุลาคม 2546 22:45 น. - comment id 171349
ขอฝากถ้อยร้อยเรียงเคียงอักษร เป็นงานกลอนเว้าวอนซึ่งความหมาย หากต้องห่างมิ่งมิตรชิดใกล้กาย คงต้องเศร้าและเดียวดายเบื่อหน่ายวันเวลา ***ไม่อยากให้มีการจากลาเลยค่ะ แต่ก็นั่นหละค่ะ ถึงเวลาเราอาจต้องจากกัน ก็ฝากความคิดถึงไว้ในนี้ด้วยแล้วกันนะค่ะ เพราะผู้หญิงไร้เงาก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าจะอยู่เป็นสมาชิกได้นานแค่ไหน เพราะถ้าหากมีภารกิจอะไรที่สำคัญมาก ๆ อาจต้องจากไปไกลก็เป็นได้เหมือนกันค่ะ(กลอนไพเราะมาก ชื่นชมและชื่นชอบเสมอค่ะ)***
1 ตุลาคม 2546 22:56 น. - comment id 171353
If tomorrow never comes Will she know how much I loved her Did I try in every way to show her every day
1 ตุลาคม 2546 23:12 น. - comment id 171363
คุณผู้หญิงไร้เงา .. ฤๅจะมีงานเลี้ยงใดใฝ่สังสรรค์ ตราบชั่วกัลป์มิอำลาคราเสสรวล หากครุ่นคิดจิตโหยไห้ใจคร่ำครวญ กายแทบซวนสะอื้นระทมตรมฤทัย คุณพุดพัดชา .. I am reaching for a love seem so fa
2 ตุลาคม 2546 00:20 น. - comment id 171409
^___^
2 ตุลาคม 2546 01:00 น. - comment id 171428
ปัจฉิมพจน์....บทนี้มีความหมาย ควรไว้ลายเช่นเสือเพื่อเชิดหน้า ไม่ดึงดันขันแข่งแต่งวาจา เมื่ออ่อนล้า..วางมือไม่ถือดี เป็นผลงานชิ้นเยี่ยมเปี่ยมคุณค่า มอบไว้ให้บรรดามิตรแห่งนี้ ได้ชื่นรสบทกานท์งานกวี สืบไมตรีแทนตนเมื่อพ้นกาล แต่ความโศกคงโชกใจผู้ได้รู้ เคยพบครูพบเพื่อนมาเยือนสาส์น ต้องแยกย้ายจากไปไม่พบพาน เหลือรอยจารจารึกบันทึกใจ น้องอัลมิตรา... ความพลัดพรากจากกัน นำมาซึ่งความเศร้าเสมอ หากยืดระยะเวลาได้ ..ใครๆที่ได้รับรู้ก็คงต้องขอต่อเวลากันเป็นแถว..ไม่อยากให้มิตรรักนั้นต้องพรากไป กวีบทนี้ ..จะเป็นการจากลาของใครนั้น..คงไม่ขอรับรู้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่จะแจ้งให้ทราบค่ะ อีกไม่นานนัก พี่คงต้องเข้ารับการผ่าตัดใหญ่..ไม่ทราบว่าหลังจากนั้นจะโชคดีหรือไม่... ...ด้วยเหตุนี้ก็คงจะเป็นการฝากบทกวีบางบทไว้ตรงนี้ได้เช่นกันนะคะ เพียงแต่หวังอยู่ในใจว่า อาจมีกลอนสักบทจากน้องอัลมิตรา อวยพรให้พี่ก่อนเข้ารับการผ่าตัด.. เพียงหวังไว้เท่านั้นค่ะ
2 ตุลาคม 2546 08:51 น. - comment id 171485
หว่ออ้ายหนี่ .. ขอบคุณจ้า พี่ดอกแก้ว ... .....สุรีย์เรืองรอง...สดใสหมายมอง...ผุดผ่องแพรวพราว .....รังสีแสงฉาน...ดุจแก้วแวววาว...วันนี้พี่เรา .....ปราศหนาวเศร้าคลาย .....เพ่งพิศจิตหวัง...เปี่ยมสุขทุกครั้ง...พลังใจกาย .....อุปสรรคมากน้อย...จักถอยคล้อยหาย...ใดกันฝันร้าย .....จักหายมลายพลัน .....โอ้พี่นี้หนอ...ก่อนครั้งยังรอ...ยิ้มยอล้อกัน .....จำห่างร้างไกล...จิตใจสมานฉันท์...ปานชิดสนิทมั่น .....หาพรั่นผันแปร .....ภาระว่าหนัก...กายาล้านัก...อยากพักมากแล .....หากแต่แท้ยิ่ง...สรรพสิ่งจริงแท้...ปานชิดติดแห .....ยากแท้แม้วาง
2 ตุลาคม 2546 11:16 น. - comment id 171502
อักษรจารแห่งโลกเทคโนโลยี หลากแสงสีพึงสำเหนียกด้วยคุณค่า บทกวีซึมซาบผ่านม่านดวงตา สุขทุกคราเมื่อได้อ่านกวีนิพนธ์
2 ตุลาคม 2546 12:12 น. - comment id 171525
บทกวีบางบทแว่วแจวรมณ์หวาน บางบทอ่านแล้วเศร้าเหงาจับจิต บางบทโกรธพิโรธขึ้งจึงพินิจ เปรียบชีวิตมนุษย์เป็นเช่นบทกวี..... สวัสดีค่ะพี่อัลมิตรา อิ อิ แต่งมั่วค่ะ
2 ตุลาคม 2546 12:37 น. - comment id 171538
บทกวี ที่เติมแต่ง แปลงลิขิต งามวิจิตร ใส่สีสัน ฉูดฉาดหนา เติมเสน่ห์ เล่ห์กล มนต์มารยา หรือกลั่นมา จากใจจริง ที่จำรรจ์ อาจไปเคาะ หทัย ให้สนุก อาจไปปลุก ลุกตื่น ค่ำคืนฝัน อาจไปแหย่ ยั่วโมหะ โทสะกัน อาจไปปั่น จิตเหงา เศร้าระทม อย่าได้อิง จริงจัง ยังบทกลอน กล่าวยอกย้อน ยั่วเย้า ทำเราขม อย่าไปคิด คำเขา เข้าอารมณ์ ด้วยคำคม เป็นพิษ ฤทธิ์มากมาย อัลมิตรา คู่ฟ้า ไทยโพเอ็ม บรรจุเต็ม บทกวี มีมากหลาย เรื่องส่วยตัว คนชั่วช้า มาทำลาย อย่าสนใจ ปณิธาน งานงดงาม อย่าสนใจ ใครเขา เข้ามาแกะ มาคุ้ยแคะ แตะมา กล้ากล่าวหยาม คงจะโดน โทษภัย ชดใช้กรรม ฝากข้อความ ปรารถนาดี มีสุขเอย
2 ตุลาคม 2546 13:03 น. - comment id 171547
ผมหวังว่างานเขียนชิ้นนี้คงไม่ใช่ชิ้นสุดท้ายนะครับ รู้สึกใจหาย เหมือนคนคุ้นเคยกันกล่าวคำอำลา จริงอย่างที่คุณบอกครับ บทกวีบางบทที่บอกเล่าเรื่องราวต่างๆที่คุณอยากจะสื่อ บางครั้งผมเห็นคุณสนุกสนาน ผมก็รู้สึกยิ้มตามไปด้วย บางครั้งผมเห็นคุณดูโศกเศร้า ผมก็รู้สึกชอบกลเพราะไม่รู้จะเศร้าอย่างไร อยู่กันมาคุ้นเคยจนเหมือนเป็นคนรู้จักแล้วนะครับ ไม่ใช่คนผ่านมาเหมือนเมื่อก่อน ผมยังไม่เคยกล่าวคำนี้กับคุณเลย ขอมอบมิตรภาพไมตรีสำหรับคุณ
2 ตุลาคม 2546 17:01 น. - comment id 171599
คุณ indenpendent .. ขอบคุณค่ะ คุณ ตะแหง่ว..ยินดีค่ะ คุณคนหนึ่งในบ้านเรือนไทย(โพเอ็ม) .. คุณพูดเมื่อปีที่แล้วที่คุณพูด ทุกถ้อยคำยังจำใส่ใจเสมอค่ะ และต้องขอขอบคุณที่เอาใจใส่มาตลอด ถึงแม้ว่าบางทีอัลมิตราจะทำเป็นเฉยเมย ไม่รับรู้ใดๆ ..สิ่งใดที่เคยล่วงเกินคงต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ และสิ่งใดที่เป็นสิ่งที่ดีงามก็ฝากให้ระลึกถึง รักษาตัวและดูแลใจตนเองให้ดีนะคะ คุณคนผ่านมา .. :) เพียงแค่หยิบอารมณ์ในบางขณะมาจารึกเป็นความไว้เท่านั้นค่ะ หากมีเวลาว่างก็จะเขียนเสมอ อัลมิตราชอบอ่านหนังสือ อ่านแล้วเกิดจินตนาการ บางทีก็อยากเล่าเรื่องราวที่ได้อ่าน หรืออยากเล่าความรู้สึกอะไรบางอย่างออกไปให้เป็นตัวหนังสือบ้าง เพื่อผ่อนคลายและเป็นการหย่อนใจตัวเอง .. ขอบคุณคะ ที่เป็นห่วง ..
2 ตุลาคม 2546 22:27 น. - comment id 171685
แปะ แปะ ด้วยคนค่ะ
3 ตุลาคม 2546 13:03 น. - comment id 171786
:) ขอบคุณค่ะ
3 ตุลาคม 2546 13:44 น. - comment id 171801
ไม่อยากอ่านบทกวีที่ลาจาก เหมือนถูกพรากหัวใจไปทิ้งเหว มันร้อนเร่าเหมือนเดินเข้าเพลิงเปลว จะดีเลวควรอภัยไม่จากลา จะทำอย่างไรดีลุงเวทย์ถึงกลับได้
3 ตุลาคม 2546 14:30 น. - comment id 171817
แน๊ ..!! มีงี้อีก มาแอบปรึกษาอัลมิตรา .. ๕ ๕ ๕ .. ไร้ตัวตนไร้อาลักษณ์จารจรด ดั่งถูกปลดกระชากใจให้แดดิ้น ยังถวิลหวลไห้ใฝ่อาจินต์ คงได้ยินเข้าหูสู่ครูกลอน ครั้นอาสาพากลับให้คืนถิ่น แต่เพียงลิ้นหนึ่งจิตคิดออดอ้อน หากมิแรงแกร่งเท่าร้อยเว้าวอน ของมิตรกลอนทั้งหลายที่ร่ายเรียง :) รอให้คุณฤกษ์ถือธง เปิดฤกษ์น่ะ แล้วจะตามไปส่งเสียงเรียกลุงกลับมาค่ะ
4 ตุลาคม 2546 06:09 น. - comment id 172037
อัลมิตราคะ ชั่วเวลาสั้นสัน เราได้รู้จักกัน แบบโคลงที่ให้มานั้น ยังจดจำไว้ในใจ เอาไปแปะไว้ที่กระดานบ้านอีซี่ และบางทีก็ไปไว้ที่บางกอกซิตี้ที่ยิ่งใหญ่ วนเวียนอยู่ในเว็บไซท์ ทุกนาทีผ่านไปให้เป็นงานการ แต่ที่นี่ไทยโพเอ็มเหมือนบทละคร ได้มาย้อน...เปิด...แล้วอ่าน ในบางขณะคนดูอย่างฉันกลับพ้องพาน ก้าวจากอ่าน..ไปยืนอยู่ในบทนันได้อย่างไร?
4 ตุลาคม 2546 11:09 น. - comment id 172060
ขอมอบให้คุณอัลมิตราลูกศิษย์ก้นกุฎิถือธงนำดีกว่าผมจะตามแห่ ตีกลองยาวเอง อิอิ
5 ตุลาคม 2546 21:45 น. - comment id 172391
คุณทิกิ .. ขอบคุณค่ะที่ให้เกียรติ์..บทโคลงที่ได้เขียนไป อัลมิตราพยายามเขียนเท่าที่จะสามารถสื่อเจตนาได้ และถ้าหากจะเป็นประโยชน์แก่ผู้ใดได้แล้ว ย่อมเกิดความปีติในหัวใจเหลือล้นค่ะ คุณฤกษ์ .. แห่กลองยาว .. เอ๋ .... ๕ ๕ ๕ ต้องมีคนแบกอ้อยเดินนำหน้าหรือเปล่าคะ ..
5 ตุลาคม 2546 22:11 น. - comment id 172399
แวะมาเยี่ยมครับ
6 ตุลาคม 2546 01:13 น. - comment id 172525
บทกวี บางบท ไร้สาระ บทกวี บางพยัญชนะ ไร้ความหมาย บทกวี บางตอน กลับผ่อนคลาย บทกวี มากมาย ให้มวลมิตร. คือตัวตนจริงใจในสัจจะ คือสาระจากสารที่ผ่านจิต คือความหมายลึกลึกผลึกความคิด คือกวีมีชีวิต..เพื่อผลิตงาน. :)
6 ตุลาคม 2546 21:09 น. - comment id 172674
ขอบคุณค่ะ คุณศศิชนก ที่แวะมาทักทาย คุณอกนิษฐ์ .. เกลอเก่า ยังระลึกถึงกันอยู่เสมอนะ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
