- - สวรรค์ถึงกาลดับสูญ - -

|NdEpEndEnT


ลับเลื่อมลอยล่องไล้
ขับขานแขไขขู่เข็ญ
ปรนเปรอทุกเช้าเย็น
กลิ่นคาวคลุ้งเหม็นหมักหมม
ซากศพลอยเกลื่อนกลบ
ฟุ้งตลบอบอวลลม
อากาศชั้นฟ้าห่ม
จ่อมจมราคะคราไล
โกรธขึ้งเข้ากระดูก
แสนผูกใจเจ็บภพไหว
สะทกสะท้านฟ้าไกล
ตื่นจากหลับใหลสู้กัน
ผจญเผชิญหน้า
รบราหมายฆาดฟาดฟัน
กระเดื่องภพสามภูมิพลัน
สวรรค์ถึงกาลดับสูญ
				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    19 กันยายน 2546 02:01 น. - comment id 168976

    แวะมาอ่านบทกลอนนะจ๊ะน้องจ๋า  กลอนแบบนี้พี่ความสามารถไม่ถึง  ขอเวลาศึกษาแล้วจะแจมเป็นบทกลอนนะจ๊ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน