...รอ... สิ่งเดียวที่ขอ...ไม่รู้ว่ามากไปไหม ...รอ... รู้ดีคนที่รอ...ต้องทรมานเพียงใด แต่คำตอบที่จะให้ เป็นสิ่งเดียวในใจที่ฉันจะมี... ไม่ได้ให้เธอรอเพื่อฝัน ไม่ได้ให้รอเพื่อทำร้ายใจกันจนเต็มที่ ไม่ได้ให้รอ...เพราะเหตุผลบางข้อที่ไม่เข้าที ฉันไม่ได้คิดหนี...และทิ้งเธอไว้อย่างนี้ ...โดยไม่เข้าใจ... รอ...ที่จะเอ่ยออกมา เพราะบางเรื่อง...เวลา...อาจช่วยได้ ฉันไม่เคยขออะไรจากเธอ ให้มากให้มาย แค่ขอให้รอ...เพื่อจะรู้ความหมาย...ว่าเธอไม่ได้ ...เปลี่ยนใจ...
11 กันยายน 2546 12:08 น. - comment id 166945
ชอบบทนี้จัง... อืม... มาคอมเมนท์ให้...ตัวเอง : D
11 กันยายน 2546 12:36 น. - comment id 166959
อืมม.. ชอบเหมือนกัน.. ตอนแรกเฉยๆ พออ่านทวนสองรอบ.. มันแตะใจยังไงไม่รู้..
11 กันยายน 2546 12:36 น. - comment id 166960
...ขอให้การรอ...เป็นเพียงสั้นๆ นะ...
11 กันยายน 2546 22:43 น. - comment id 167106
รอเพื่อจะพิสูจน์รัก รอนานนักคงไม่ได้ เพราะคนรอคงหมดความหมาย เมื่อเธอเจอคนใหม่เข้ามาทักทายในหัวใจ **กลอนบทนี้จบได้น่ารักมากค่ะ***
12 กันยายน 2546 15:14 น. - comment id 167296
เอาเป็นว่าจะลองรอดู ก็เธอรู้อยู่ว่าฉันรัก แต่ตอนนี้ขอหลบไปพัก เมื่อไรแล้วจะกลับมารักก็บอกกัน ไม่อยากเป้นคนที่รอเลยมันรู้สึกไม่ค่อยดี
15 กันยายน 2546 11:49 น. - comment id 167936
รอ..ไม่ได้รอเพื่อใคร แต่รอเพื่อสำรวจใจ ทั้งเธอและฉัน ถ้าการรอทำให้อยากร้างรา มากกว่า กลับมารักกัน ก็ยุติการรอที่ตรงนั้น ตรงที่เธอไม่กลับมาห่วงใย-คิดถึงกัน เท่านั้น...ก็พอ...
19 ธันวาคม 2546 17:28 น. - comment id 192782
เพราะจัง โดนใจ