ณ ลานกว้างรายล้อมแมกไม้โมก แผ่ใบปกต่างเพิงเป็นเชิงชั้น ยามดนตรีสิ้นเสียงกระหึ่มพลัน ชายหญิงต่างกรูกันรีบผันไป ดังฝูงผึ้งหึ่งแตกเมื่อแยกย้าย ดูวุ่นวายพลุกพล่านในย่านใหญ่ ไม่เหลือไว้เวลาคอยท่าใด พากันไขว่ลานลนเรื่องตนเอง ไม่สนใจฟ้ากว้างหรือทางเปลี่ยว แม้จันทร์เสี้ยวยังค้างอย่างคว้างเคว้ง ท่ามกลางอลม่านพาลวังเวง ต่างคนต่างขรึมเคร่งทำเบ่งเบือน ในเมืองกรุงลานกว้างกลับร้างไร้ เหมือนอยู่ใกล้ทุ่งกว้างกลางเมืองเถื่อน แหงนดูดาวพราวพริบกระซิบเดือน มองหาเพื่อนที่ไหนยังไม่มี ดังขยะก้อนหนึ่งซึ่งไร้ค่า ในสายตาคนเมืองอันเรืองศรี ขอหลีกไกลหายหน้าจากธานี สู่พงพีดงดอนดังก่อนมา...
ผีขี้เมา 11 ก.ย. 2546 09:49 น. - ID 38832 
1055
12
0
11 กันยายน 2546 10:34 น. - comment id 166914
ผมรักและชอบเสมอมากับผู้ซึ่งรักและรู้ค่ากับความงามง่ายและรักป่าดงพงพี จิตวิญญาที่เป็นแบนนี้ เป็นไปตามกฎธรรมชาติ ที่ไม่หลงปรุงแต่งไปกับเทคโนโลยีแห่งเมืองกรุง ซึ่งนับวันจะไหลบ่าเข้ากำใจให้ความละมุนละมัย ลดน้อยถอดลงทุกวันแล้วนะครับ นับวันจะหายากขึ้นทุกวันแล้วนะครับพี่เสือ เป็นกำลังใจให้เขียนบทกวีต่อไปเรื่อยๆ ครับ
11 กันยายน 2546 10:42 น. - comment id 166917
จุ๊ๆๆ น้าสิบ .. ไม่บอกใครหรอก ลือกันไปแล้วล่ะ 555
11 กันยายน 2546 12:16 น. - comment id 166952
...คุณลำน้ำน่าน......ขอบคุณมากเลยครับ ...หลานลิง........ขอบคุณจ้า...ลือบ่เป็นหยังดอก..
11 กันยายน 2546 12:18 น. - comment id 166955
...อืม น่าสงสารจังเนอะ
11 กันยายน 2546 12:39 น. - comment id 166961
ด้วยไม่ค่อยสัดทัดกับเมืองกรุง เคยอยู่แต่ท้องทุ่ง เลยแต่งไม่ออก เอาเป็นว่า อย่าลืมถือเอาขวดเหล้ามาฝากน้องด้วยนะครับ
11 กันยายน 2546 12:40 น. - comment id 166962
คุณผีคะ ในซอกหนึ่งของเมืองใหญ่ ก็ยังมีคนใจรักธรรมชาติ ในส่วนหนึ่งบนระเบียงตึกดารดาษ ฉันยังวาดต้นไม้หลายสิบต้น อย่างหน้าต่างแทนที่จะมีผ้า กลับปลูกพฤกษาพลูด่างใหญ่ทั้งต้น ช่วยกรองฝุ่นกรองแดด...ไม่แสดกมล ถือใจคน..ที่รักป่า...นคราเทอญ
11 กันยายน 2546 12:49 น. - comment id 166966
ไม่สนใจฟ้ากว้างหรือทางเปลี่ยว แม้จันทร์เสี้ยวยังค้างอย่างคว้างเคว้ง.. ชอบลีลากลอนครับ :)
11 กันยายน 2546 12:52 น. - comment id 166968
....ตะแหง่ว.. ..............ใครหนอ.. ....ชัยชนะ.. .................จองโต๊ะรอร้านหน้าสถานีรถไฟด้วยนะ.... สั่งเหล้ามาพลางๆ ได้เลย...อิอิ.. .....คุณทิกิ.. ...............แม้น่าอยู่ดูไปวิไลนัก ............แต่คนมักทำเมินคอยเดินห่าง .........ยิ้มให้กันกลับหยันแหยะแบะท่าทาง ......มองเราอย่างแค้นขึ้งหน้าตึงตูม
11 กันยายน 2546 12:53 น. - comment id 166969
....คุณหมอกจาง.......ขอบคุณครับ
11 กันยายน 2546 20:32 น. - comment id 167029
:)
11 กันยายน 2546 22:21 น. - comment id 167088
แต่งได้ไพเราะดีจังเลยค่ะ
12 กันยายน 2546 00:05 น. - comment id 167170
เป็นเกียรติมากค่ะที่ไม่รังเกียจความยานย้วย แถมหยดย้อย แต่มิห้อยโตงเตง อันนั้นยกให้ผีขี้เมานะคะ
12 กันยายน 2546 00:59 น. - comment id 167189
คุณผีคะ คนกรุงเขาต้องทำหน้ายุ่งยุ่งหยิ่งหยิ่ง แต่ความจริงเขาพร้อมหัวเราะใต้สีหน้า ลองส่งกาแฟเย็นสักแก้วnonโซดา(นะคะ) ขี้คร้านจะจ๊จ๊ะจ๋าค่าค่าน่ารัก (กลัวคุณผีจะไปหลงเสน่ห์เขาไม่เข้าป่าซะน่ะสิ อิอิ)
12 กันยายน 2546 09:27 น. - comment id 167221
.....คุณเวทย์...สวัสดีครับ .....ผู้หญิงไร้เงา....ขอบคุณครับ...(คงไม่อย่างนั้นมังนะ) .....คุณพุด....แอบๆ หลบๆ แล้วเชียว...เห็นจนได้..ขอบคุณมากครับ .....คุณทิกิ.... กาแฟเย็นกาแฟเช้าเคยเฝ้าส่ง ก็ยังคงหมางเมินรีบเดินหาย ท่าทางขึ้งบึ้งใบ้ให้ได้อาย ผลสุดท้ายเมาดีกว่า.......
12 กันยายน 2546 12:53 น. - comment id 167253
ลานิรันดร์กลับถิ่นฐานบ้านเกิด ด้วยกำเนิดจากแหล่งไพรวสันต์ ธรรมชาติเปรมปรีต้อนรับกัน คอยขานขับเพลงบรรเลงใจ independe
15 กันยายน 2546 11:05 น. - comment id 167933
คุณ independent ขอบคุณครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
