สัญญา - สารภาพ

ละอองน้ำ

สัญญา..    
                                              หมอกจาง  
อาจจะมีวันรักบาง
สายลมพัดแผ่วจางลงไปบ้าง
อาจมีวันที่เราสองคน สับสนในหนทาง
ในยามที่เหินห่าง เกิดช่องให้ใครแทรกตรงกลางระหว่างใจ
เธอไม่ผิด
หากจะหยุดทบทวนแล้วคิดเพื่อเลือกใหม่
ไม่ผิดที่เธอ จะพลั้งเผลอไปรักใคร
ฉันเองเข้าใจ เพราะฉันก็เคยเป็น
ดอกรักที่ตรงหน้า..
ง่าย ที่จะเอื้อมคว้าเพราะตาเห็น
อย่ารักษาสัญญา เพียงเพราะเธอเห็นว่ามันคือสิ่งที่ควรเป็น
อย่างำรักซ่อนเร้น เพียงให้เห็นว่าเธอรักษาสัญญา
ค่ำคืนที่เงียบงัน
ค่ำคืนที่แม้ในความฝันก็ยังเหว่ว้า
ค่ำคืนที่มือฉันอยู่ไกล เกินกว่าจะเอื้อมไปซับน้ำตา
กับอีกมือที่อยู่ตรงหน้า..
มันคงถึงเวลา ที่เธอต้องตัดสินใจ
สารภาพ
                                             ละอองน้ำ
    ในเมื่อ...เธอเป็นคนที่ฉันรอ
ทุกถ้อยคำที่ตัดพ้อ...ฉันเองก็เสียใจ..รู้ไหม...
แม้เธอจะเป็นกลาง  และพูดทุกอย่าง..อย่าง..เข้าใจ
ฉันรู้ดีกว่าใคร  ว่าที่มันเป็นไป...ไม่ควรเลย
    เพราะไม่คิดจะเผลอใจ
แต่ความชิดใกล้...ผลักดันให้...ไม่อาจเฉย
แม้ว่าจะใกล้ชิด...เป็นคนสนิท...และคุ้นเคย
แต่เราทั้งคู่กลับไม่เอ่ย  เพราะไม่เคยคิดเลย ว่าจะรักกัน
    เมื่อฉันผิดต่อคำ...สัญญา
ไม่ขอแก้ตัวเพราะรู้ว่า...ผิดเองที่ฉัน
ที่ปล่อยความว้าเหว่...ทำให้ใจไขว้เขว...เมื่อเราห่างกัน
คนที่ทำผิดขนาดนั้น...ไม่กล้าขอให้เธอบอกกัน...ว่าให้อภัย
    ไม่แน่ใจจริงจริง...ว่ายังมีสิทธิ์หรือเปล่า
ที่ยังยืนยันเลือกคนปวดร้าว...ที่เขาอุตส่าห์...ยอมให้
เพราะสิ่งที่เธอมี  ส่วนเขาไม่มี  ก็คือ...หัวใจ
กุญแจดอกเดียวที่ฉันไม่รับคืนไว้...เพราะมันไม่เป็นของใคร
    ...นอกจากของเธอ...
    
    บทเรียนที่ผ่านพ้นมา
ฉันต้องจ่ายด้วยน้ำตา...เป็นราคา ของความพลั้งเผลอ
มันทำให้รู้แล้วว่า...ไม่มีมือใดอ่อนโยน..และอบอุ่นกว่า...มือเธอ
แม้ท้ายที่สุด...ฉันเองจะต้องรอเก้อ...คนคนนั้นจะยังคงเป็นเธอ
    ...ที่ฉันรอ...