ผืนฟ้าแปรเปลี่ยนไปในทุกขณะ เสมือนพันธะผกผันพลันสลาย เพียงครู่ฤดูกาลหนึ่งซึ่งพร่างพราย แล้วเลือนดับลับหายตามรอยทาง สีครามยามตะวันรอนตอนตกดิน ตะวันสิ้นคลอเสียงเศร้าเคล้ามิห่าง ละอองอุ่นขุ่นในหลั่งดั่งครวญคราง อยู่ท่ามกลางความขมขื่นสะอื้นใจ สายลมเหนือกระหวัดรัดจนหนาวเหน็บ รวดร้าวเจ็บเจียนจนจะทนไหว น้ำคำเคยพร่ำเพียรเอ่ยความภายใน พลิ้ว พลิ้ว ปลิวลับไกลสุดสายตา จมจ่อมในวังวนที่วนเวียน แม้สายชลมิไหลเปลี่ยนคืนย้อนหา เพียงฝันร้ายกระหน่ำซ้ำโรยรา รอยรักร้าวลงตรงหน้าให้จารจำ
vaproud 2 ก.ย. 2546 15:05 น. - ID 38540 
779
3
0
2 กันยายน 2546 15:46 น. - comment id 164821
ลีลาเหมือนใครหนา...ที่คุ้นเคย...อบอุ่น..อ้างว้าง..ประทับใจ...โหยหา...สัมผัสนอก..สัมผัสใน..สัมผัสใจ นะ วาพราว
2 กันยายน 2546 20:51 น. - comment id 164871
หน้าส่วนตัว
คิ ด ถึ ง น้ อ ง ส า ว จั ง เ ล ย ย . . .
=^_________^=
2 กันยายน 2546 21:23 น. - comment id 164891
อิอิ เพราะจังเลยครับ... *** แวะมาเยี่ยม วู้วววว
3 กันยายน 2546 00:26 น. - comment id 165028
ท้องฟ้าที่แปรเปลี่ยนไป คงเหมือนกับเขาที่จากไกลไปจากฉัน ท้องฟ้าสิ้นแรงแห่งแสงตะวัน คงเหมือนตัวฉันที่สิ้นใจเมื่อไม่มีเธอ ***บทกลอนไพเราะดีค่ะ***
3 กันยายน 2546 13:12 น. - comment id 165099
บทกลอน..ของวาพราว...
เหมือนราว..เป็นของเรน..
..บางอย่าง... ที่เรนได้เห็น...
วาพราวเป็น... เหมือน...คนใกล้ชิด..
..ชื่อ..วาพราว...
..ไพเราะ...
ให้ความหมาย...กับเรนจัง...
...สดใส..
และ..เป็นมิตร...
...ขอเรนนะ...
ขอเรน...เป็นเพื่อน...
..ทุกอย่าง...ที่วาเขียน..
...เรนชอบ...นะคะ...
แวะมา...ชื่นชม..วานะคะ..
ขอบคุณ..กับ..ความเรียง..ที่ให้...
...ตอนนี้..รู้มั้ย...
แอบปริ้นเก็บไว้...
แปะติดข้างผนังงัย...
เพื่อใคร..คนใกล้..ได้อ่าน...
.....
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
