เมื่อชีวิตของเราจะต้องสิ้น ขอให้คิดก่อนสิ้นจะได้ไหม ว่าตรงนี้ที่อยู่นั้นมีใคร คอยห่วงหาเข้าใจเราเรื่อยมา ถ้าจะสิ้นก็จงสิ้นให้ถึงที่ อย่าได้มีใครข้างหลังคอยถามหา อย่าได้มีความรู้สึกจงหลับตา ให้เวลานำพาไปตลอดกาล
18 สิงหาคม 2546 23:56 น. - comment id 161052
หากชีวิตนี้ต้องสิ้นชีวาวาย โปรดเหลียวมองข้างกายและความหลัง ว่าทำผิดพลาดหรือเปล่าในพะวัง หรือทำความดีทุก ๆ ครั้งจำฝังใจ เพราะตอนจากพลากไปใจไม่จบ หากสิ่งดีมีไม่หมดรันทดใหม่ แต่ถ้าเราทำดีมากฝากเอาไว้ คงมีคนนั่งร้องไห้ให้กับเรา ***เป็นกลอนที่ดีมาก ๆๆๆๆๆๆ เลยค่ะ***
19 สิงหาคม 2546 09:55 น. - comment id 161131
น่ากลัวจังค่ะ
27 สิงหาคม 2546 22:56 น. - comment id 163532
ผู้ใดคิดละครองซึ่งชีวาตม์ นึกถึงชาติตนนี้มีเองหรือ บิดรมารดารักเฝ้าปรนปรือ ของตนหรือคิดทิ้งทำได้ไย ผู้ใดพิศมิอาจครองซึ่งชีวาตม์ ยอมถึงฆาตด้วยผู้อื่นได้ไฉน หากแม้นชีพต้องปราศจากกายไป ขออาตม์ไซร้เป็นผู้ปลิดชีพลง ผู้ใดจำต้องละซึ่งชีวาตม์ ด้วยเหตุอาจเฒ่าชราแทบเป็นผง ฤๅจะด้วยโรคร้ายเป็นมั่นคง ทั้งนี้จงภาคภูมิคุ้มชีวา ทุกผู้เกิดมีตายเป็นสำคัญ อยู่ด้วยกันในวัฏสังขาร์ เมื่อจะถึงคราวตายคลายชีวา จงพิจารณ์ตายใดไม่เสียที
11 กรกฎาคม 2553 00:00 น. - comment id 234619
^______________^ อ่านเระมี จิตใต้สำนึก ขึ้นมาเยอะเรย