อะไรที่โลกบอกว่าร้ายร้าย ฉันก็ยังผ่านมาได้หลายครั้งหลายหน ยังมายืนยิ้มอยู่...อย่างหน้าด้านหน้าทน วันนี้อกหัก(อีก)สักหน...ทำไมฉันต้องจำนน-จนใจ อะไรที่ว่าเธอร้ายร้าย ก็พอจะบอกได้...ว่าฉันรับมือไหว แค่ตอนนี้ถอนสมอ...ขอเวลาเท่าที่พอ..จะทำใจ เก็บข้อมูลศึกษา...เดี๋ยวมาใหม่...หึหึ...ไม่นาน... เบรคไปฝึกความอดทนของหัวใจ เข้าคอร์สพร้อมทหารเกณฑ์ฝึกใหม่...ให้ใจด้าน พึ่งมนต์ดำคุณไสย์...เอาให้เธอหวั่นไหว...ตลอดกาล ศึกษาทุกวิชาฟ้า-มาร...ไว้คอยจัดการ...แค่เธอคนเดียว จะหาตัวช่วย...ก็หาไป มาเป็นกองทัพก็ไม่สะท้านเท่าใด...เพราะไม่เกี่ยว จะเล่นเธอตรงตรง...ให้ใจแข็งแข็งอ่อนลง...ในคราเดียว บอกแล้ว...อย่ามายั่วให้ฉันเฮี้ยว...เพราะขนหัวเธอจะลุกเกรียว ...เมื่อฉันลงมือ...
14 สิงหาคม 2546 13:23 น. - comment id 160005
เอ่อ....นะ พูดไม่ออกเลย :) มัวแต่ขนลุก :)
14 สิงหาคม 2546 13:39 น. - comment id 160009
^*^ ^*^ ^*^.........บรื่อสส์..ร้ายยจริงๆด้วย......^*^ ไม่ต้องโหดขนาดนี้ก้อด้ายจ้า ยอมยกใจให้อยู่แล้ว..แต่โดยดี ไม่มีข้อแม้... อึ๊ยส์.. ^*^..................^____^..................^*^
14 สิงหาคม 2546 13:58 น. - comment id 160019
อะไรที่ว่าร้าย ๆ ฉันก็รับมือได้ไหวไม่หวาดหวั่น แต่ถ้าเธอร้ายมาทุก ๆ วัน ฉันคงตั้งรับไม่ทันนะคนดี ***กลอนบทนี้แต่งได้เยี่ยมจริง ๆ เลยค่ะ ชอบค่ะชอบ***
17 สิงหาคม 2546 13:12 น. - comment id 160706
เธอร้ายแค่ไหนฉันไม่หวั่น เพราะฉันนั้นก็ใช่ย่อยชะที่ไหน เคยฝึกปรือวิชามาใช่น้อย คงไม่ค่อยอ่อนด้อยไปกว่าเธอ ทั้งพลังคลื่นเต่าเราแสบซ่า อีกคาถาอาคมอันสุดเดิ้น อยากบอกเธอเหลือเกินแกร่งทั่วแผ่น(เกี่ยวไรฟะนี่) เคยไปทำเธอตอนไหน^_^
1 กันยายน 2546 10:53 น. - comment id 164623
เคยไปทำเธอตอนไหน^_^ จาก : รหัสสมาชิก : 390 - ลมเหงา แล้วก็เพิ่งจะมาถาม...มัวแต่ไปลุกฮือกันอยู่นั่นแหละ... (ไม่ถามซะชาติหน้าเลยเป็นไง)