จากหน่อไม้...ถึงต้นไผ่

แก้ว กรุงเก่า

(กาพย์ฉบัง ๑๖)
๑. หน่อไม้ทางภาคอิสาน           เป็นยอดอาหาร
ปัญญาชาวบ้านท้องถิ่น
๒. โบราณนานมาทำกิน             ลูกหลานเคยชิน
จดจำทำตามสืบมา
๓. หน้าฝนหน่อไม้ในป่า             หลากหลายนำมา
สันทัดฝึกหัดจัดแจง
๔. อาหารหลายอย่างดัดแปลง    ผัดนึ่งต้มแกง
ปรุงด้วยหน่อไม้มากมี
๕. ทำหน่อไม้ดองของดี            เก็บกินนานปี
แจกพี่แจกน้องแบ่งปัน
๖. บ้างนำมาแกงสดกัน             กับใส่ใบมัน(เทศ)
หรือใส่น้ำคั้นย่านาง
๗. โรยด้วยแคบหมูบางบาง      ตะไคร้หั่นขวาง
ใส่ยอดแมงลักฟักทอง
๘. ยามแล้งน้ำแห้งหน้าหมอง     ควรนึกตรึกตรอง
หาแขนงไผ่มากิน
๙. ขมนิดทนเอาเราชิน              ชีวิตไม่สิ้น
ต้องดิ้นต้องด้นค้นหา
๑๐. เมื่อได้แขนงไผ่มา              เผาไฟอย่าช้า
ทุบเปลือกใส่น้ำตั้งไฟ
๑๑. รสขมเหลือน้อยเมื่อใด       จงเอาไปใช้
ต้มแกงกินกันต่อไป
๑๒. จากหน่อมาเป็นต้นไผ่          ประโยชน์ยิ่งใหญ่
แต่เกิดจวบจนวันตาย
๑๓. ปลูกสร้างบ้านเรือนสบาย    ของใช้ทั้งหลาย
ทำจากไม้ไผ่มากมี
๑๔. กระจาด กระบุง บุ้งกี๋         ตะกร้าก็ดี
กระด้ง กระเช้า กระเชอ ฯลฯ
๑๕. ไปเที่ยวแห่งใดถ้าเจอ         อุดหนุนนะเธอ
สินค้าหัตถกรรมคนไทย
๑๖. ฝีมือเปลี่ยนเป็นปัจจัย        ว่างจากนาไร่
มิใช้ชีวิตสิ้นเปลือง
๑๗. สร้างความเจริญรุ่งเรือง     ให้แก่บ้านเมือง
ท้องถิ่นที่ตนเกิดมา
๑๘. สมดังตั้งเจตนา                 ผองเราไพร่ฟ้า
ควรสนองคุณแผ่นดิน
๑๙. เศรษฐกิจพอเพียงเคยยิน      แนวทางทำกิน
ในหลวงพระราชทาน
๒๐. แต่นี้ต่อไปไม่นาน                 ทั่วโลกกล่าวขาน
ยกย่องชื่นชมชาติไทย