ปิดประตูลงกลอน ข่มตานอนก็ยังไม่หลับ 1 1000 ฉันก็นับ ทำไมจึงหลับไม่ลงสักที เหม่อมองเพดานก็พาลจะร้องไห้ ทำไมหนอทำไมเป็นไปได้ขนาดนี้ แค่คน-คน นั้นจากไปไม่ใยดี จะเป็นจะตายทันทีเลยหรือเรา เวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้ แต่ที่ก้องอยู่คือคำของเขา ต่อจากนี้ไปไม่มีคำว่าเรา มันปวดมันร้าวจนมีน้ำตา เช้าของอีกวันที่ฉันเหงา ค่ำคืนที่ปวดร้าวยังวนมาหา จะผ่านคืนนี้ไปอย่างไร้ค่า เผื่อว่าวันใหม่จะหายทรมาน
29 กรกฎาคม 2546 20:07 น. - comment id 157262
เห็นภาพเลย
29 กรกฎาคม 2546 20:27 น. - comment id 157274
..เรน..มาอยู่..เป็นเพื่อนนะคะ..
30 กรกฎาคม 2546 14:52 น. - comment id 157469
อยากจะหลับตานอน ใจยังอาวรณ์คิดถึง แต่เมื่อเธอจากไปไกลเกินคำนึง ฉันจะลืมเธอที่เคยซึ้งเสียที ***แวะมาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ อย่าคิดมากพรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว***
30 กรกฎาคม 2546 22:35 น. - comment id 157545
แด่ คุณใจปลายทาง ภาพที่เห็น เป็นอย่างที่คิดหรือเปล่านะ ************************** แด่คุณ เรน ยินดีให้อยู่ตลอดไปเลยล่ะ -------------------------------------- แค่คุณผู้หญิงไร้เงา เช้าของวันพรุ่งนี้ที่ไม่มีเธอ วันที่ฉันต้องเจอกับความว่างเปล่า จะปวดร้าวเท่าใดหนอใจเรา กับความเหงาที่เป็นเงาเฝ้าติดตาม ****************************************** กลอนนี้สำหรับอารมณ์เหงาโดยเฉพาะจ่ะ ส่วนตัว Mercury ไม่ค่อยเหงาเท่าไหร่ อารมณ์ดี 24 น. เลยจ้ะ