มองฟ้าแล้วคิดถึงคนฝั่งโน้น กอดตัวเองกับขอบฟ้าไกลโพ้น อย่างเหว่ว้า หยิบดาวดวงไกล คว้าไขว่ให้คนไกลตา คว้าได้แต่ความเงียบของท้องฟ้า หยิบได้แต่น้ำตาตัวเอง ทำไมมันไกลจังนะระยะทาง นับวันช่องว่าง ยิ่งทำให้เค้วงคว้าง...จนร้องไห้เก่ง ทรุดตัว ซบน้ำตาบนหน้า กับเพลงบางเพลง เมื่อเลือกจะรักแล้วช้ำเอง ก็ทำได้แค่ฟังบทเพลงของน้ำตา
23 กรกฎาคม 2546 21:05 น. - comment id 156173
เพราะค่ะ. . . =^________^=
23 กรกฎาคม 2546 21:15 น. - comment id 156174
กลอนเพราะดีจ๊ะ. . . ปายโหวตให้หนึ่งคะแนน. . .น่าร๊ากกกนะจ๊ะ =^___________^=
24 กรกฎาคม 2546 11:58 น. - comment id 156267
เหมือนเราเยยไกลเกินไปก็เหงานี่นา
24 กรกฎาคม 2546 17:59 น. - comment id 156397
อุ๊ยยยยย ขอบคุนนะค๊า แม่มดน้อยยยยย เหงมานานและค่ะ ขอบคุนที่แวะมา แต้ง ปุ๊กปิ๊ก ด้วยจ้า มีคนเข้ามาก้อดีจัยแล้ว