ไม่ใช่หน้าที่ฉันแล้ว...

ละอองน้ำ

อย่ากลับมาอีกเลย
เมื่อเธอเองก็เคยบอก  ว่ามันจะไม่เป็นเหมือนเก่า
อย่าขอความเป็นเพื่อน  เมื่อมันแปดเปื้อนด้วยคำโกหกทุกคราว
อย่าบอกว่าเธอปวดร้าว  เพราะคนที่ทำให้เกิดเรื่องราว
     ....ก็ไม่ใช่ใคร....
     อาจจะเคยใจดี  เคยใจอ่อน
อาจจะเคยอาวรณ์  แต่ครั้งนี้ มันเกินกว่าความอาทรจะรับไหว
เมื่อความเชื่อใจมันหมด  ก็ไม่รู้ ว่าจะแทนทด...ด้วยอะไร
ฉันให้หมดความรู้สึกที่พอจะให้  เมื่อเธอเพียรแต่จะใช้
     ....ตอนนี้ก็ไม่มีอะไร..จะเหลือให้เธอ....
     อาจดูไม่โกรธขึ้ง  อาจดูเหมือนคนเก่า
ทำตัวเหมือนทุกคราว  เพราะฉันก็เป็นอย่างนั้นเสมอ
ทำทุกสิ่งเพราะฉันเป็นฉัน  ไม่ใช่เพราะคนคนนั้นคือ...เธอ
เธอจะมองว่าโง่ หรือ เซ่อ  ก็สุดแล้วแต่เธอ
     ....จะหานิยาม....  
     จะรักตัวเองมากมาย...ก็ตามแต่เธอ
ฉันเอง..จะเป็นคนเดิมเสมอ  เพราะตอบตัวเองกับสิ่งที่เจอ ได้ทุกคำถาม
แต่เธอเข้าใจรึยังว่าทำไม  เธอถึงสูญเสียสิ่งดีดีไป  ไม่ว่าใครก็ตาม
คำตอบคืออะไร...ฉันจะไม่ถาม  ไม่ใช่หน้าที่ฉันแล้ว ที่จะพยายาม
    ....ให้เธอเข้าใจ....