หากฉันมีปีกบิน ฉันจะบินไปยังนภาอันแสนไกล ไกลเกินขอบฟ้า หรือแม้แต่ดวงดาราจะก้าวถึง ล่องลอยไปตามความคิด เดินตามทางของจิตที่เคลื่อนไหว ก้าวผ่านความงดงาม ไปยังดินแดนอันแสนไกล ที่ที่มีแต่ความสุข ความสุขจากการได้รับ เป็นความสุขที่ไม่ต้องแสวงหา ปราศจากการให้คุณค่า หรือตีราคาของความงาม ยามได้รับ หากแต่ความเป็นจริง ฉันรู้ ฉันเป็นได้เพียงก้อนเนื้อที่มีชีวิต และฉันรู้ หากแม้ฉันมีปีกได้ดังใจหวัง แล้วดินแดนแห่งนั้นตั้งอยู่ที่ใด อีกครั้งกับความจริงอันแสนเจ็บปวด ตอกย้ำให้ฉันรู้ ฉันเป็นเพียงหุ่นกระบอกที่ถูกเชิดโดยพันธะและกฏทางสังคม ไม่อาจก้าวผ่าน หรือหลีกหนี สิ่งเดียวที่สามารถบรรลุสู่ความไฝ่ฝัน สิ่งเดียวที่ช่วยเยียวยาความต้องการ คือความเพ้อฝัน นี่หรือคือสิ่งที่ฉันทำได้ เพียงเท่านี้ เพียงเท่านี้ เพียงเท่านี้
30 มิถุนายน 2546 12:11 น. - comment id 150546
แวะมาทักทายนะจ๊ะ
4 กรกฎาคม 2546 14:43 น. - comment id 151579
เอาแต่เพ้อ ...แล้วเมื่อไหร่จะเป็นจริงได้ล่ะเจ้าคะ ถ้าเราไม่พยายามทำฝันให้เป็นจริง มันก็เป็นได้เพียงความเพ้อฝันแหล่ะเจ้าค่ะ..ยังไง ตอ้งพยายามนะเจ้าคะ...เด่วบรีสเค้าก็คงจะมาแจกฝันที่คุณต้องการเองแหล่ะ...อิอิ @^_^@