ฉันหวังเป็นเพียง..หิ่งห้อย เปล่งแสงน้อยๆ แม้ลับหาย หรือกลบกลืนไปกับดาวที่พราวพราย แต่ไม่หมายเป็นอัจกลับ ..ยามอับจันทร์ ปีกอ่อนบางของฉันนั้น..หิ่งห้อย บินล่องลอยค้นหาซึ่งฝั่งฝัน ระยะทางยาวนานที่ฝ่าฟัน ย่อมมีวันสักวันที่โรยแรง ทั้งลมฝนโหมกระหน่ำแรงซ้ำซัด แสงจรัสจึงหม่นจึงมัวแสง อย่ามองฉันด้วยสายตาที่คลางแคลง มิได้คิดเสแสร้งหรือแกล้งทำ สิ่งดีงามใช่ร้างไร้ในสำนึก ทุกเวลาเฝ้าตรองตรึกที่ลึกถลำ อุดมการณ์สอนสั่งยังจดจำ ทุกชีวิตมีกรรมชักนำไป ช่วงเวลาอ่อนล้า..หลับตาพัก ใช่หลีกลี้หนีอุปสรรคไปแห่งไหน ขอพักฟื้นบาดแผลแห่งหัวใจ ให้ปีกบางอ่อนใสได้มีแรง ครั้นลืมตาพรายพร่าขึ้นมาใหม่ มีความฝันอำไพระยับแสง แม้เจ็บดังหนามคมโถมทิ่มแทง ก็สัญญาว่าจะแกร่ง เข้มแข็ง..บิน เมื่อแสงของฉันนั้น...หิ่งห้อย สว่างวาบน้อยๆ แล้วสูญสิ้น ใครมากมายอาจไม่เคยยลยิน ฝากเพียงร่างไว้ถมดินพร้อมวิญญาณ
เพื่อนไพร 7 มิ.ย. 2546 01:56 น. - ID 34902 
1100
1
0
8 มิถุนายน 2546 15:51 น. - comment id 143987
... หิ่งห้อย...แม้น้อยแสง ก็ยังแกร่งเข้มแข็งนัก เหนื่อยล้า...หลับตาพัก แล้วเจ้าจักบินต่อไป ชื่นชมเจ้าหิ่งห้อย ไม่ท้อถอยกับทางไกล ขอเจ้าจงสดใส ถึงเส้นชัย...ดั่งใจจินต์ ชอบกลอนของคุณค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
