..ออกก้าวเดินเมินเหม่อดูเพ้อพก สะท้อนใจไหวในอกกระปลกเปลี้ย ผ่านลมร้อนผ่อนลมหนาวที่เคล้าเคลีย เหงื่อลาดไหลไคลย้อยเรี่ยเพลียเต็มที อยู่เมืองกรุงยุงฟัดแมงกัดต่อย ลายริ้วรอยด้อยสง่าหมดราศรี ยามตกอับกับตอกย้ำช้ำชีวี กลางสังคมที่ข่มขี่ย่ำยีกัน เหลียวทางไหนยังไม่เห็นความเป็นมิตร มีแต่อิจฉาฉาบทาบปนคราบหยัน ความจริงใจยังไร้แหล่งจะแบ่งปัน ถือพวกใครก็พวกมันทุกวันไป ชีวิตยังอยู่วังวนของคนเถื่อน ฝุ่นขุ่นเปื้อนเกาะเกรอะกรังไม่จางหาย ก้าวเท้าย่ำย้ำรอยเก่าอย่างเมามาย แม้ความฝันอันสุดท้ายจะไกลเกิน..ฯ
4 มิถุนายน 2546 22:41 น. - comment id 143177
:) อยู่กรุง ยุงที่ไหนกัด ..?
5 มิถุนายน 2546 14:03 น. - comment id 143274
เยอะเลยแหละ...ดูแขนซีตุ่มทั้งนั้น
7 มิถุนายน 2546 17:11 น. - comment id 143806
แวะมาดูตุ่มที่แขนค่ะ ใช่ตุ่มยุงป่ะ
7 มิถุนายน 2546 17:11 น. - comment id 143807
แวะมาดูตุ่มที่แขนค่ะ ใช่ตุ่มยุงป่ะ