พอครูสอนฉันก็นั่งฟังครูสอน แต่ตาย้อนเหลียวมองเธอชะเง้อหา ครูยังสอน ฉันก็ยังฟังทุกครา แต่ดวงตากลับจ้องมองแต่เธอ ฉันนั่งอยู่โต๊ะห้าริมหน้าต่าง ยังอ้างว้างข้างในใจเสมอ ฟังครูสอนบางครั้งยังละเมอ ไปหาเธอโต๊ะหนึ่งก็ซึ้งใจ
1 พฤษภาคม 2546 14:23 น. - comment id 133866
สมัยพุดพัดชาเป็นอาจารย์มีแต่ลูกศิษย์สาวๆ และโรงเรียนของเราเลยเหมือนโรงเรียนที่มีแต่ดอกไม้ไร้แมลง..ไม่หวานสดชื่นเอาเสียเลยค่ะและไม่มีเรื่องมาให้กุ๊กๆกิ้กให้คุณครูทั้งหลายปวดศีรษะเล่น..
1 พฤษภาคม 2546 15:08 น. - comment id 133890
อิอิ สมัยยนี้เค้าก็ยังเป็นกันอยู่นะคะ แนวคิดไม่เก่าหรอกค่ะ
1 พฤษภาคม 2547 04:06 น. - comment id 145331
น่าสนใจค่ะ