ฉันไขว่คว้าหาอิสระมาทั้งชีวิต ได้แต่คิด โหยหาสิ่งที่ไม่รู้ไม่เห็น หวังทิ้งเรื่องผูกพัน การเกี่ยวข้องต่อกัน...ฉันไม่อยากเป็น แม้ใครเอาน้ำตามาเค้น ฉันมองเห็น...แต่ไม่เห็นใจ เจ็บปวด...ที่ต้องทนอยู่ ทั้งที่ตัวเองก็ไม่รู้...ว่าจะจากไปอยู่ตรงจุดไหน แต่ยังดื้อ ยังด้าน เพื่อความต้องการ...หวังเพียงจากไป ใครจะทัดทานขนาดไหน ด้วยเหตุผลอะไร พอแล้ว...ฉันไม่รับฟัง สายป่านแห่งการฉุดรั้ง ยังไม่อาจจะฝืน เพราะทุกครั้ง ฉันไม่เคยละจุดยืน ไม่ยอมกลับหลัง น้ำตาฉัน น้ำตาใคร...ทุกคนถอดใจ เพราะหมดแล้วพลัง ไม่แล้ว...เขาไม่รั้ง ให้ฉันไปตามทางที่หวัง...ที่ตั้งใจ ฉันยืนอยู่ท่ามกลางโลกกว้าง ทำตามใจตัวเองทุกอย่าง...ไม่ว่าจะเลือกไปทางไหน ดีใจกับตัวเอง โอบกอดตัวเอง เมื่อต้องการใคร ...ฉันกลับมาถามตัวเองอีกครั้ง...ว่านี่ใช่ไหม... อิสระที่ฉันฝืนไขว่ อิสระที่จะไม่มีใคร ดีใจ-เสียใจ ...ด้วยกัน
24 เมษายน 2546 11:13 น. - comment id 130701
คนแถวบ้านเราเขาเรียกมันว่า.. ...ความอ้างว้าง
24 เมษายน 2546 12:15 น. - comment id 130744
พูดจาแทงใจ....นะ เดี๋ยวนี้
24 เมษายน 2546 23:25 น. - comment id 130998
ผมก็ไขว่คว้าคับ อิสระ
26 เมษายน 2546 20:03 น. - comment id 131678
^J^ ..................... เป็นอารายยยย....???
1 พฤษภาคม 2546 12:36 น. - comment id 133816
เป็นคนคนนึงน่ะค่ะ