เหงา เหงา เหงา ดอกไม้ทั้งโลกเฉา ..กลิ่นความเหงาเปื้อนน้ำค้าง โยนความผิดให้โลกรู้ หัวใจหดหู่ ปล่อยวาง ฟ้าใกล้จะสาง แต่ความอ้างว้างยังห่มใจ ริน ริน แล้วน้ำในตา เช้าสีเศร้ากำลังเดินทางมาหา คนอ่อนไหว พระอาทิตย์ กำลังจะขึ้น ...หนึ่งค่ำคืนจะผ่านไป รับช่วงต่อความเดียวดาย.. กับชีวิตที่ไร้ความหมาย เหมือนเดิม