รอฉันหน่อยนะดวงดาว จะรีบก้าวรีบเร่งรีบไปถึง ทางยากเพียงใดไม่คำนึง วันหนึ่งจะไปให้ถึงซึ่งปลายทาง รอฉัน...รอก่อน อย่ารีบร้อนด่วนลาร้าง รู้ว่าบนฟ้าอากาศเบาบาง เหน็บหนาวและอ้างว้างถึงใจ เวลาเหลือน้อย ที่ดวงดาวจะอยู่คอยใช่ไหม อีกไม่นานสายลมจะพัดพาดวงดาวหายไป ร่วงลงจากฟากฟ้ากว้างใหญ่ไปนิรันดร์ ทำดีได้ที่สุดในวันนี้... เป็นเด็กดีเพื่อดวงดาวได้สุขสันต์ จะเติบโตเติบวัยในคืนวัน เพื่อฝัน...ฉันได้แทนคุณดาว.
9 กันยายน 2544 08:48 น. - comment id 11021
เปรียบพ่อกับแม่เป็นดาว......อืม........ใบไม้รักพ่อแม่มากเลยซิเนี่ย เพราะดีนะ
9 กันยายน 2544 10:21 น. - comment id 11029
อืมม ดวงดาวรออยู่ทุกวันคืน เราสิจะก้าวตามได้ทันเวลาไหน ขอเป็นกำลังใจด้วยครับ
9 กันยายน 2544 11:31 น. - comment id 11049
เพราะจังค่ะ..เข้าใจเปรียบเทียบดีจัง
10 กันยายน 2544 10:01 น. - comment id 11141
อารมณ์ใบไม้ลึกซึ้งแล้วยังถ่ายทอดออกมาเป็นกลอนได้ด้วย เก่งนะคะ
10 กันยายน 2544 11:00 น. - comment id 11160
แม้เป็นเช่นดวงดาวสกาวใส...เป็นดวงใจของลูกผูกพันอยู่...เป็นความรักความฝันอันเฟื่องฟู... ที่เฝ้าดูจากฟากฟ้าคือตาดาว....///
10 กันยายน 2544 11:20 น. - comment id 11165
อยากให้ลูกทุกคนคิดเหมือนใบไม้บ้างนะ