ขอบคุณต้นไม้
สเลเต
ขอบคุณต้นไม้
เพราะมีชีวิตที่ต้องเดินทางอยู่เสมอ
เพื่อเรียนรู้เรื่องราว
และทำความเข้าใจในผู้คน
ทำให้ไม่เคยมีโอกาสอยู่บ้าน
ไม่เคยได้ปลูกต้นไม้ใบหญ้า
ไม่เคยได้ทักทายกับไม้ดอก
ไม้ผล.....
จวบกระทั่งเมื่อวิถีชีวิตเปลี่ยน
ได้มีโอกาสอยู่บ้านมากขึ้น
จึงได้เห็นการผลิบานของไม้ดอก
ได้รับรู้ว่า...
มือที่เปื้อนดิน
เพราะการปลูกต้นไม้นั้น
นำความอิ่มเอมมาสู่หัวใจ
ได้ค้นพบว่า
ยามที่หัวใจร้อนรุ่ม
ว้าวุ่นและสับสน
ก็ผ่อนคลายลงได้
ด้วยต้นไม้ ใบหญ้า
ยามที่บาดเจ็บจากผู้คน....
ก็ยังได้อาศัยความงามของไม้ดอก
คอยปลอบประโลมหัวใจให้ชื่นฉ่ำ
เมื่อได้ยินและได้ยลสรรพสำเนียง
แห่งธรรมชาติอันยิ่งใหญ่เฉกนี้
จึงได้ตระหนักว่า...
แท้จริงแล้ว...
เราช่างกระจ้อยร่อยเสียนี่กระไร