ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันรับรู้ดีว่า สูญเปล่า ลงเท่านั้น ความรักที่รวมใจ กำลังเปลี่ยนไป ไม่มีวัน คงยากที่จะประคองฝัน ที่ผ่านกันมา ผลลัพธ์ของเธอกับฉัน ฝืนไปก็เท่านั้น มันไร้ค่า เราเข้ากันไม่ได้ เราเปลี่ยนไปตามเวลา เธอต้องเดินไปข้างหน้า บอกอำลาแล้วจากไป ก็ไม่เคยคิด ที่จะรั้งเธอเลยซักนิด ทำไม่ได้ เมื่อคนไม่ต้องการ จะรั้ง จะต้าน อยู๋ทำไม ฉันเองก็ปวดใจ แต่ไม่เป็นไร อย่าห่วงกัน ก็ดีใจกับที่ผ่านมา เธอสอนให้เรียนรู้ว่า คนอย่างฉัน มีหัวใจ และรักใคร เป็นเหมือนกัน ขอบคุณที่ทำให้ฉันมีวันนั้น วันที่ไม่มีวันหวนคืน ความรักที่เธอเคยให้ ฉันจะเก็บมันเอาไว้ ทั้งยามหลับ ยามตื่น ครั้งหนึ่ง ฉันเคยมีรัก หัวใจประจักษ์ หยัดยืน แม้เธอจะไป ไม่หวนคืน ฉันยินดี หยิบยื่น ให้เธอไป
9 เมษายน 2546 23:41 น. - comment id 124661
อื้อ...ขนาดมั่วนะ คล้ายๆเรื่องใครมะรู้
10 เมษายน 2546 00:11 น. - comment id 124702
งง ๆ อยู่ง่ะ เก็บไว้ๆได้ยังกะสร้อยแหวนเงินทอง เอ๊ะ รักที่ว่าน่ะ รูปพรรณสันฐานเป็นไงนะ
10 เมษายน 2546 00:14 น. - comment id 124704
เหมือนใครน้อ ม่ายรุ อิอิ
10 เมษายน 2546 06:04 น. - comment id 124737
ตลอดเวลาที่ผ่านมา....(ฮืมมมม คิดก่อน) อยากรู้ว่ามัยน้าจึงสูญเปล่า....( นั่นนะสิน้า) ทั้งทั้งที่ก็มีถึงสองเรา.....(เอแล้วตอนนี้เธอไปไหนน้า) แล้วใยเศร้าใยเหงา...เมื่อเจ้าไป....(แปลกจังเลยอ๊ะ) อิอิ
10 เมษายน 2546 21:10 น. - comment id 125052
อ่ะค่ะ พี่อัยซ์ คล้ายเรื่องใครเหรอ พี่ลมด้วย เรื่องใครอ่ะ นึกออกบอกด้วยนะ ฤกษ์คะ รัก เป็นไง ไม่รู้เหมือนกันอ่ะค่ะ บอกไม่ถูก ไม่เคยมีฟามรัก อิอิ นายดอกไม้คะ กลอนคุณน่ารักมากค่ะ