กลลวง
บุรุษแห่งกาฬ
ลมแห่งเล่เพทุบายมากมายนัก...
ออกจากปากใช่จากใจส่งไปถึง...
เหมือนกลลวงหลอกหลอนย้อนคำซึ้ง...
เมื่อติดตรึงโซ่ตรวนคร่ำครวญคราง....
พิษแห่งรักปักลงตรงอกซ้ำ....
กลลวงย้ำช้ำใจไม่เหินห่าง....
เที่ยวหลอกล่อพอติดใจหลีกอีกทาง....
จึงอ้างว้างช่างใจดำทำได้ลง...
เพราะหลงลมหลอกลวงห่วงใจนัก
เพราะพิษรักพาลเศร้า...น่าพิศวง...
เพราะเรียบร้อยจึงคิดว่ามั่นคง....
เพราะซื่อตรงต่อเธอไม่เผลอใจ...
บทลงท้ายของความรักที่ยึดมั่น...
กลับเป็นฉันที่ต้องไป....ใช่ไหม...
จบลงแล้วรักนี้ที่หวังไว้....
ทุกอย่างไม่เป็นไปตามที่ต้องการ.....